Bir umudun içinde binlerce ateş oldum
Yanan her kıvılcım ,yarını aydınlattı
Umudum sönse de ,bir ateş kaldı yüreğimde
Ben ağlamam artık olmayan hiç bir şeye
Umut dediğin kalbimin nuru olsun
Gözümle görmesem de ruhumda yanan olsun
Binlerce sene önce yakılan bir ateşin
Şimdiye düşen iz günüyüm
Ben dünün düşü bugünün gerçeği yarının umuduyum.
Ben insan denen cevherin parlamasıyım
Bu dünya da var olmanın muhteşemliğinde kaybolanım
Suskun ruhum,sakin zihnim
Dingin benliğim ben ruhumun yansımasıyım
Ruhum bana bir şey vermez
Ben ruhuma insan bedenimle ve insani yanımla katkıdayım
O yüzden insanca yaşamak ve yaşatmak desturum olmalı
İnsan bedenin de ruhun iz düşümün de
Ben bu dünya da sadece insan olmak için var olanım
Ruhumu sorma bana ,o kendi kaynağında
Beni benden sor, beni insanlığımdan sor.
Beni bu dünyadan ne aldığıma ne verdiğime bakarak gör.
İnsan dediğin evrenin kopyası
Anlamaz ise burada kendini ,anlamak için sarf etmemeli ruhunun yerini.