Hayatı deneyimlemeyi seviyorum. Tuvalime binlerce farklı renk karışıyor ve ben onlarla senfoni olusturuyorum. Bence hayat illa siyah olcak ya da beyaz olcak diye bir kaide yok. Hayat maviden de oluşmuyor ama şu bir gerçek, mavi özgürlüğün rengi.
Dışarıda binlerce farklı ses, bilinçaltımızın ya da bilincimizin olusturduğu. Her şeyin gitgide robotlaştığı şu dönemde beynimiz bile algımızı elektriksel iletilere dönüştürüp öyle algılyor. İşin felsefesine girmicem ama hayat gerçekten güzel. Mis gibi portakal çiçeği kokuları, içimizdeki dünyanın da karmaşıklığı, kuş cıvltları, mavinin desen desen kokuları.
Ey mavi! Özgürlüğü öğret bize. Yer ve göğün ortak buluşma noktası senin sesin. Yeşil de ortaklık edince sana değmeyin keyfime.
Ya pembe? O da saf ruyaların düşüdür belki? Ve sarı... Cıvıl cıvıl insan sesine tekabül ediyor beynimde. Hayat illa siyah ya da beyaz olcak diye bir şey yok. Elimizde kırmızı da var, deneyimlemek ister misiniz?