İSTANBUL
Anadolu’dan İstanbul’a geldim, kış üzerini burada geçireyim dedim. Çok gezdim fakat eski gelişlerim kadar zevk alamadım doğrusu. Çünkü İstanbul ağlıyordu. Bir tarih ve kültür şehri olan bu kutsal mekan bir Romanın bir Paris’in yanında çok cüce görünüyordu. İmkânsızlıktan mı akılsızlıktan mı? Hayır. Çünkü buraya para oluk oluk akıyordu ve burada öyle beyinler vardı ki zamanın da dinlenseydi, yetki verilseydi bugün ben çölde değil cennetin bir köşesinde başım dik gezecektim. Sur içi, Ahmet Vefik Alp Beyin dediği gibi planlansaydı bugün bir turist geldiğinde bırakacağı dövizi düşüne biliyor musunuz? Bu zenginliğin değil İstanbul’a bütün ülkeye katkılarını düşünün…bizi bundan mahrum edenlerden hesap sorulmayacak mı?
Belediye başkanlığı şüphesiz önemli , seçimler yaklaşıyor. Bu kötü gidişe dur demek ve İstanbul’un geri kalanını, partiler üstü bir hamle yapıp rantçıların elinden kurtarmak gerekmiyor mu? Bu aynı zamanda vatandaşlık sorumluluğu olduğu kadar dini bir vazife değil mi?
Bütün duyarlı vatandaşlar parti taassubunu bir tarafa bıraksın İstanbul nasıl kurtulur diye kafa yorsun bu konuda tecrübe sahibi ilim adamlarını dünya çapında mimar olan yüreği İstanbul İstanbul diye atan Ahmet vefik alp gibi vatanseverlere kulak versinler.
İstanbul İslam’ın yer yüzündeki Kâbe’den sonraki en önemli beldesidir ve yalnız Türklere emanettir.
O YÜREK 3
Bir yürek ağlıyor İstanbul’a!
Sihirli bir değnek olsa da
Versem eline,
İstanbul’u getirse tekrar eski haline.

Tarih ağlıyor,
Vicdanlar ağlıyor,
O güzelim İstanbul’u teselli edecek,
Ahmet Vefik Alp gibi
Bir yürek aranıyor.

İstanbul damarlarımda dolaşan kandır,
Yüce peygamberin işaret ettiği kutsal mekandır.
Fatih çıksa gelse mezardan,
Aşk ile aldığım yer,
Derdi olmuş viran!

Bir şey gizli ruhumda,
Ağlama der yüreğime…
Hazırlanın yeniden fethe,
Der durur rüyalarımda!..
Yusuf Yılmaz