Toprak ve Tohumun öyküsü

Ben basit bir toprağım.
Allah yaratırken beni içime bir TOHUM saklamış. Ben o TOHUMLA değerlenmişim.
İşim o Tohumu yeşertip büyütmek hatta o Tohumdan ulu bir ağaç meydana getirmektir.
Bu işi tek başıma yapamam; Güneşin ve Yağmurun beni ve içimdeki Tohumu beslemesi gerekir. Bu da yetmiyor bütün besinimi çalan ayrıkotlarının temizlenmesi gerekiyor.
İşte bundan sonra asıl işim başlar: SABIR
Tohumu büyütürken aldığım yardımlardan sonra bana sabırla beklemek düşer. Kışın soğuğuna, fırtınasına; yazın da sıcağına, susuzluğuna sabırla dayanmam gerek. Bir gün hiç beklemediğim bir anda Tohum çatlar, kısa bir süre sonra da yeşerip baş verir.Yağmuru ve Güneşi gördükçe gün gün gelişir büyür. Zaman geçer içime ekilen o Tohum meyve veren ulu bir ağaca dönüşür. Kimi zaman kuşlar gelir kimi zaman kelebekler şarkılarını söylemeye ağacın dallarına.
O ulu ağacın kökü bağrımdadır. Sıkı sıkı sarsılırım ona. Ben sarıldıkça o güçlenir, meyveleri bollaşır olgunlaşır. Nasibi olan canlılar bu meyvelerden nasiplenir.
Ben en büyük işi SABIR olan toprağım.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
Toprak: İnsan
Tohum: Allah’ın içimize koyduğu nur (ruh) En büyük lütuf
Güneş: TEVHİD ve İLİM
Yağmur: Salavat
Ayrıkotları: Nefsin aşırılıkları ve şeytan
Yaz ve kış: imtihanlar
Sabır: imtihanlara dayanmak, teslimiyet
Köke sıkı sarılmak: Gayret ve şükür
Kuşlar, kelebekler: Lütuflar ve uyarılar
Meyveler: İnfak ettiklerimiz
Ulu ağaç: İnsan-ı Kâmil
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
Enaniyetten ve şirke düşmekten merhameti sonsuz Yüce Rabbime sığınırım.