Anlamını sözlüklerde bulamayacağınız bir sözcük.Ama benim yaşamımda önemli yeri olan bir çocukluk çağı oyunumuzun adıydı bu.
Şimdilerde ne bilen,ne de oynayan kaldı.
Ancak benim aklıma sopası ve çukurun varlığı golfu getirdiğinden dolayı onu unutmam hiç mümkün olmadı.Tam tersine çocuklukta bolca oynanmış olmanın tadı damağımda kaldı.
Oyun yedi-sekiz kişiyle oynanmaktaydı.
Sekiz kişilik bir oyunda,ortada bir çukur,yedi çukurda dairesel çember üzerinde,etrafta yer almaktadır.Düz bir çizgi üzerinde toplanılıp,başlama işaretiyle herkes çember üzerine çukur kapmaya koşar,yedi çukura el konulunca,bir kişi ebe olarak kalırdı.
Bu kez ezilmiş teneke parçalarından yapılan ilkel top,çukura girenlerin sahip olduğu uzun sopa ile en uzağa gidecek şekilde vurulur,ebe de elindeki sopasıyla vurulan bu topu ortadaki çukura getirmek için sürerdi.
Bu arada diğer oyuncular da tenekenin çukura girmemesi için çaba gösterirlerdi.
Amaç ebeyi uzun süre ebe olarak tutmak idi.
Oyun sürerken,ebe topu ortadaki çukura koyma başarısını gösterirse,herkes yeni bir çukur kapmak için kendi çukurunu terk eder,hızla yeni bir çukura yönelirdi.
Bu arada çukur kapamayan kişi de oyunun yeni ebesi olurdu.
Aynı oyun/işlem tekrar ede ede saatler geçer,zamanımız çocukça ama kaliteli olarak değerlendirilmiş olurdu.