daha dün ayrılığın
kollarında ölürken
dikenli bahçelerin
yollarında kanarken,,

kapıyı tıkladın
ve dedin ki;

kalbini al da çık hadi
oynayalım

düşünmeye vakit yoktu
bekletmek lükse kaçacaktı
canımı limon gibi sıkan karanlıktan bıkmış
usanmıştım

üstelik

uslanmak bilmeyen çocukluğun
çığlığını
boğamazdım daha çok

kış mevsiminin kıymetli güneşinden
ziyadesiyle istifade etmenin
gerekliliğini bir yana koyarsak

kapı eşiğinde yalnızlığıma uyan pabuçlardan başka
ayak
kabı bulamadım bir süre

derken
ayakların burnumun dibinde

kelebekli terlikler

bileklerine baktım
kopça izi

ellerine baktım
kulaklarından tuttuğun ve ayakları yere sürünen pembe ayıcık
üstelik
gözleri kayık

dedim ki,

yazdan kalma havasıyla
baharı atlayıp
kışa düşüp
çarpacak beni

üstelik
ayı benzeten elleriyle

her neyse,,

düştüm peşine
peşinden
sağını solunu şaşırmış terlikler
düştü peşime

evvela ayaklarına ayak uydurdum
sonra
kalbime uysun diye ritmin
sana bir şans
bana
kısacık bir mola yeri
gözlerindeki mavide demlenen
papatya çayı
sakinliği

derken

masal da burda bitti,,

değil tabi..de çaysadım iyice