ve bitti
ip gibi sızarak azar azar
öylece bıraktık ağzımla tuttuğum turnaları
helyum olup  karıştık havaya
 


sonrasında
yalnız ayaklarını kullanan adamları izledim
neden izlediğimi bilerek
içim bir tuhaf kitlesiz
dünler kah gümbürdeyerek kah sessiz
ve bir pazar yağmuru bugünüm  
 


aynılık çarparak çoğalırken
bir tek ışıklı levhalar değişir burada
teselli gibi sulanır çiçekler
ayağıma dolanır kedi yine
dokunurum sararık sayfalara usuldan



 
bağışla
gri ve geçimsiz bir buluttum da sanki
yağdım sağanak, durduraksız
taştım,  taşırdım
kırdım bütün incir  dallarını



zembereği kırık yalan bir mucize
hiç uyanmadan uyur avuç içinde
alışır insan koskoca hiçlere
alışır işte  ıssız ayak parmak uçlarına
 
 


gürültüsüz ve kederli tüm kitaplara yemin ederim
şu hayat bu hayatı affeder muhakkak
aceleci bir cenaze namazında

 
O qué.