0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
663
Okunma
uçuk pembe
en sevdiğim renk
kollarımı açıyorum
konuşulacak
hiç
bir
şey,
yok.
Bu yüzden aklım gitti ta nereye
-beni sevmeyin olur mu
yüzümdeki fondeten eriyip çıkana kadar
her şey normaldi
şimdi ise gariplikler içinde dönüyor aklım kendi kulvarında
saat önce beş sonra dokuz
bir böceğin içindeki boşluk oluyorum
kağıttaki en anlamlı kelime
en yalnız kelime
haklı bir şeyler var ortalıkta
çözemediğim
annemin kalbinde çiçek ve Allah...
kıvranıyorum belli değil mi
her insan kıvranır ve bunu farkeder.
sahi
günler çoğalıyor
yalnızlık belki
babam bugün ağaçları görmeye gitti
bense evde temizlik yaptım
halı süpürdüm
yer sildim
toz aldım
hayatım...
mükemmel derecede olağan
