Çokça teknolojik bir o kadar da yalnız hayatlarımızı üstümüze alıp uzun kış gecelerinde televizyon karşısında pinekleyebilecek olmamız ne kadar da biz’den..!

Ölü kentlere dair cebimde biriktirdiğim notları bu gece azad ettim.. belki de hiç olmamışlardı.. elle tutulamayıp gözle görülemeyen içimi acıttığı ölçüde var olduğunu sezebildiğim hem yumuşak hem hesaplı somut gerçeklerim var.. a evet yalnızlık buna bi timsal olabilir.. a’yı bilerek yazdım bu arada.. deneme yazıyorum ya, yazarın kendi kendine konuşması olacak demişlerdi, öyle yaptım.. kandırmıyorum sizi yani, içimden ne geçiyorsa o.. bazen küfürlerimi sansürlüyorum, onu da yaparım yani hiç kusura bakmayın..
çok sıkılıyorum bugünlerde, çok..
yarın sabah 7den itibaren neler yapacağımı şuan bütün ayrıntılarıyla anlatabilirim.. böyle tekdüze bi insan da değildim, ne oluyor bana böyle! herşeyi tasavvur edebiliyorum, çok heyecansızız, çok..

Yarın çıkıp birine biraz konuşalım desem, münasip bi taraflarımızı oturacağımız nadide alana yaslamadan öğüt vermeye başlar..
öğütçügiller..arabadevrilinceyolgösterengiller..boşversenecigiller..takmasanacıgiller..
bu tarz -gilleri birbirine bantlayıp sonra da poşetleyebiliriz..eskiden konserve yapardık..şimdi hepimizin no frost’ları var..poşetliyoruz, kışın göbeğinde çıkarıyoruz..
herneyse..
en iyisi bi paragrafa başlamak..

bu tişörtün nesi var anlamadım ama saatlerdir kaşındırıyor beni.. gerilim yarattı yahu bünyemde..
of of of!
’tanklarımda eziklikti eti yolunmuş şizofrenliğim
dilimde ustura gibi gezinir
unutkanlığında sırtımı dayadığım dip balığı
ezoterik büyülenmeler muştuladım kendime
kasıklarımda huysuz ağrılar
şehrine istiridyeden bakıyorum
sesimi susmayı denesen geberirdin..’
keşke tanıdığım bütün erkekler bi günlüğüne kadın olabilseler..
kadın olmanın getirdiği acılar diyordum ya, tamamen hormanal bi şey bu.. az bi şey az östrojen salgılasak; aman diyorum size.. küçükken giydiğim kırmızı rugan ayakkabılar, tatlıydılar, acıtırdılar, vesair..

saygı dedi esas hatun, saygı!
ve kapandı perde sonra..