Hayatın kuralları karmaşık değil, aksine çok basit ve anlaşılır. Mesela; tercihi yapan sensen sonuca katlanması gereken de sensin…

Hayatta senin komik olarak gördüklerin, başka insanlar için dram olabilir.

Hayat hikâyeleri hepimizin ortak malıdır. Çünkü anlatılan her hikâyede biraz ben, biraz sen, biraz da o vardır.

Hayatın tadına varamamaktan yakınıyorsan, bu dünyada seni mutlu edebilecek bir şey bulman da çok zor olacaktır.

Hayatına her insanı alma; affedebileceklerini al.

Hayata küstüm, baktım ki onun umurunda bile değil. Hayatı sevdim, gördüm ki o da beni seviyor. İşte hayatla benim aşkım böyle başladı!

Sevgili hayat biliyorum, seni elde etmek için çalışmadım ama söz veriyorum kaybetmemek için çalışacağım.

Hayat bana tüketmem için verildi. Tüketmeden sayfasını kapatırsam, hayata karşı saygısızlık etmiş olurum.

Hayat defterlerimin sayısı kaç tane bilmiyorum, sadece çok olduğunu biliyorum. Sayfalarına çizik atılmayanı, baştan sona tüm sayfaları yazı ile dolu olanı, silmekten sayfalarının çoğu yırtılmış olanı, bir sayfa başlanıp bırakılmış olanı, yarısı dolu yarısı boş olanı, silinmeyen kalemle yazılmış olanı… Bir de kimse okumasın diye kilit altında tuttuğum, sobada yaktığım ve toprağa gömdüğüm defterlerim var. Şimdi biri çıkıp da benim defterimi dürmekten söz edebilir mi? Eder mi eder!

Hayat değerini bilirsen değerlidir.

Mutsuz olmak istiyorsanız beyninizi çöple, mutlu olmak istiyorsanız güzel uyarıcılarla doldurun. Beyninizin kalitesi, hayatınızın kalitesidir.

Hayat, sana “Beni, yaz!” diyor. Yani roman mı öykü mü olacağına sen karar vereceksin.

Hayatı sana çirkinleştirenlerle, hayatı sana dar edenler aynı değildir. Birinciler ikincilere göre ehven-i şerdir.

Kendi hayatınızı yaşayın; başkalarının hayatını yaşamayın ama isterseniz sadece seyredin.

Hayat pazarında değerler, meziyetler sergileniyor; ama nedense sabrın pek müşterisi yok.

Her insan hayatı okur, ama doğru ama yanlış…

Hayat sana istediklerini mutlaka verir, ama istemeye ısrarla devam edersen.

Hayat, doğum ve ölüm adı verilen iki yüksek dağ arasına gerilmiş bir iptir. Bütün hünerini gösterip bu ip üzerinde yürümeye çalışmalısın.

Hayatımızdan alışkanlıkları çıkartırsak, pek fazla bir şey kalmadığını görürüz.

Sahibinin oyuncu olduğu bir tiyatroda, başrolde oynaman sadece bir hayaldir. Hayat da bizim sahibi olduğumuz bir tiyatrodur ve o nedenle de başrolü biz hep kendimize veririz.

Hayatı ciddiye alın. Ne kadar mı? Onun sizi aldığı kadar!

Hazinelere sahip olmak zenginlik işareti olarak kabul ediliyor. Oysa gerçek zenginlik kaliteli bir yaşam sürebilmektir.

Yaşamı anlatma bana, dediğimde “Neden?” diye sordu. Galiba yaşadığımın farkında değildi!

Gün gelir mal tükenir, para biter, şan şöhret biter; hatta ömür tükenir. Geriye kalan bir şeylerinin olmasını istiyorsan onurlu bir yaşam sürdürmeye çalış.

Hayat senin için gelişigüzel salladığın fırçayla çizdiğin bir resim mi? Öyle ise bu resme yani hayatına biçtiğin değer çok fazla değil mi?

Çöplükte yaşamış olmak, sarayları hayal etmeye engel değildir.

Yaşamı ciddiye alayım dedim, gülmekten kırıldım.

Başkalarının yaşantılarından ibret dersleri çıkaranların yaşantılarından çıkarılabilecek ibret dersleri de vardır.

Hakikati görmen, duyman, bilmen yetmez; yaşamalısın.

Çok gülün ki yaşam motorunuzun aküsü dolsun.

Yaşamak işlerin en zorudur.

Hayatınızın değerini bilin ve tadını çıkarın. Çünkü hayat, her canlıya sadece bir defa verilen en büyük ödüldür.

Hayat yolunda hızlı gidiyorsan, bir yere toslaman kaçınılmazdır. Sen gerçekte olmayan felaketlerden kaçmak için hızlı giderken, tosladığında asıl felaketle karşılaşacaksın. Hızını birden azaltamazsın, bunu yapmaya kalkman da seni bunalımlara iter. Yavaş yavaş hızını azaltmalısın. Sana en uygun hıza ulaştığında azaltmayı durdurursun. “Bana uygun hızı nasıl bileceğim?” diye soruyorsan, çok kolay onu bilmen. Telaşsız, ağır, var olanlara karşı sevgi dolu, bağışlayıcı ve gerçekten mutlu bir insana yakışan hız…

En çok sevdiğim yönetmen hayattır. Çünkü diğerlerinin aksine sadece o bana başrolü verdi.

Hayatıma hiç kimseyi karıştırmadığım gibi, hiç kimsenin de hayatına karışmadım.

Hayat seni bazen geri çeker, bazen de ileriye fırlatır. Geriye çekildim diye üzülme, ileriye fırladım diye de fazla sevinme. Çekildiğin ve fırlatıldığın yerde mutlu musun değil misin ona bak!

Her zaman her şey yolunda gitmez. Mutlaka yolunda gitmeyen bir şeyler olacaktır. Bunları hayatın tuzu-biberi kabul et.

Hayatınızın direksiyonunu, başkalarının eline verdiyseniz kaza kaçınılmazdır.

Alkış için hayatını kaybedenleri son yolculuklarına alkış ile uğurlayınız.

Başkalarının hayatlarına dair kararları çok hızlı verebiliyorken kendi hayatlarımızla ilgili kararlarda neden bu kadar yavaşız?

Yaşamöykünü anlattığında dinleyenler/okuyanlar bundan etkilenmiyorlarsa demek ki kayda değer bir şey yaşamamışsın. Ama üzülme, bu bundan sonra da kayda değer şeyler yaşamayacaksın demek değildir.

Yaşam sorumluluktur. Sorumsuzluğu arzu eden yaşam dışı kalmayı kabul etmiş demektir.

Yaşama sevincinizi öldürdüyseniz bu da bir intihar sayılır. O nedenle yeniden doğmak için yaşama sevincinizi tekrar elde ediniz.

ORUÇ BABA