gün batımını seyretmek
ve yorgunluğu atmak için üzerimizden
şehre tepeden bakan yamacın
patika yollarından tırmanışa geçiyoruz seninle

önde ben
arkamda
biz olmanın diğer yarısı olan sen diye biri
ardıma düşerken

çalı çırpıyı ellerimle itip
yay gibi fırlamasın diye yüzüne
yavaşça bırakıyorum

içinden
ne kadar düşünceli diyen alt yazıyı okuyorum bakışlarındaki ekranda

tepeye varıyoruz

ilkin bira şişeleri ve çerezden arta kalan çöpleri toplayıp
iki kişiye ev sahipliği yapacak yer açıyorum
bizim olmaya aday o şanslı ağacın altında

şalını yere serip
yayılıyoruz üstüne

nefes nefese kalan ciğerimiz standart ritmine gelene kadar bir kaç dakika geçiyor
iki elini yelpaze gibi kullanıp yanaklarına düşen pembeyi serinletirken
dizlerine uzanan başım
yüzündeki pembeden sonra sıra kapma telaşında

sana diyorum
hiç bu açıdan bakmamıştım

hangi açıdan aşkım..diyorsun

neyse deyip
nasılsın diyorum peşinden

tatlı bir gülümseme
dudaklarında büzülüp
öpücük oluyor dudaklarımda

rakım arttıkça oksijen azalıyor olmalı
ama ara ara esen rüzgarla derin alınan temiz bir nefes gibisi yok

şehirden gelen uğultu
kuş bakışı sokaklar
caddelerde akan trafik
ambulans sesi
ve mesai
-den çok uzak olmak

üstelik
usuldan çöreklenen sis
bulutlar üzerinde olmaya gerçeklik boyutu katıyorken böyle
sanki az sonra olacaklara fon olsun diye

..