Tüm hikayeler aynıdır.Hepsi başlarlar gelişirler ve biterler.
Bizim hikayelerimizde de aynı durum geçerlidir. Hepimizin hikayeleri vardır birbirinden farklı gibi gözüken ama aslında birbirlerine çok benzer hikayeler. Tüm bu hikayeler bir özellikleriyle diğerlerinden ayrılır. Sonlarıyla…
Sayfaları teker teker okuruz en sonunda sayfanın sonuna geldiğimizde bir nokta görürüz. Evet işte bu hikayede bitti deriz ama arka sayfayı çevirdiğimizde birde bakarız ki hikaye hala yazılmaya devam ediyor. Yine o son noktayı beklemeye başlarız yine bulduğumuzu zannederiz ama arka sayfada yine devam eder hikaye. Çünkü biz son noktaların hep acı olmasını isteriz. Eğer bir hikayeye son koyacaksak bu acı olmalıdır. Ama asla acı sonlar son nokta olarak kalmaz çünkü iki taraftan birinin canı yanmıştır iki taraftan biri için bir şeyler yarım kalmıştır. Bir türlü kabullenemez bu sonu. Sonu koyan tarafsa diğerinin çabalarına kayıtsız kalamaz ve yine hikaye devam eder olaylar değişir durumlar değişir ama hikaye bitmez. Çünkü hiç birimiz mutlu bir son olmasını istemeyiz.
Mutluluk bir son olamaz bize göre. Mutluluk devam etmesi gereken bir şeydir. Bir son acı olmalıdır. Ama acıda hiçbir zaman son olmayı kabul etmez. Bu yüzden hikayeler sayfalarca uzar ve gider…
Mutluluğu son yapmak belki de zor geliyor bize. Ama mutluluğun yerini acıya bırakmasını beklemektense onu son yapmak daha iyi değil mi? Sevdiğin o kişi her aklına geldiğinde acı bir son hatırlamak yerine mutlu bir sonla tatlılaşmış anıları anımsamak?
Bende mutluluğu son kabul etmedim hiçbir zaman. Ama bu gün bunu anladım hikayeler mutlu sonlarla bitmeli tıpkı çocukken okuduğumuz o hikayelerdeki gibi. İşte bu yüzden sevdiğim kızla geçirdiğim harika bir günün ardından onu yanağından öptüm ve ‘’Artık gitmeye hazırım…’’ deyip usulca gittim. Bu son ne onu bir daha görmemem için bir sebep nede onunla bir daha konuşmamam için ama bu son benim içimdeki sevginin sonu zaten o kızla ilgili bir son değil. O kızs tamamen farklı bir hikayede yer alıyor artık. Bense yeni bir hikayenin yazılmaya başlaması için bekliyorum.
Elimizde olmasa da hayat devam etmek zorunda ama o hayatı mutlu sonlarla doldurmak bizim elimizde hatta belki de bir gün o mutlu sonların sonuna ‘’ Ve sonsuza dek mutlu yaşadılar…’’ cümlesini eklemek…