Tıkanarak oturduğun nefes aldığın bir yolum ben, bir nefes alarak canlandığın nefes aldığın, benimde seninle nefes bulduğum, ayrılık yolu değil vuslata açık olan bir yolum senin gülümseyerek yol aldığın.
Yüreğin sustuğu anda seninle konuşanım, yalnızlığını saran bir hece bir söz olanım ben.
Ayakların adım atmadığında, sana adım olan adım attıranım.

Koşarak varmak istemediğin zaman, seni koşturan ve coşturanım bir kısrak gibi.

Senin için gönlüne keşifleri arayan, aşkı yani beni bulman için çalışan, varman için sana yolum ben, benimle yol alansın, yalanları yıkansın bir dev gibi.
Ağladığın an gözyaşlarını silen bir mendil, bir tatlı söz hece olan, sen aramasan da seni arayıp bulanım, aşkla sevdayla bir gülümsemeyle…
Dertlerinle ölümü seçerken seni alarak bir nehir serinliğinde berraklığında huzura yüzdüren, güldüren bir aşkım ben, sana derdini hasreti varmakla sarmakla yen diye uğraşan emek verenim.
Küçücük şeyler insanı mutlu eder diyenim, bunu söylerken gamzende açan bir kır çiçeğiyim, sevdiğin için açan kokan koklattıran bir sevdayım senin için.
Ağlarken, yaslandığın bir omuz.

Beraberken bir olur yolumuz.

Açılır sarmak için kolumuz.

Sana gül diyen.

Sana gül ol diyen direnen.

Sevdiğini durma güldür diye, sevindiren bir aşkım.

Sana ait olmasa da, bana ait olan bir bakış

Senide içine katarak yaktığın sardığım, bir yakış

Seninin benimle sevdiğine varırken, olduğun bir barışım

Bir anlayış…

Bir kavrayış…

Bir yoklayış…

Bir canlanışım…

Zaten sen anladın beni, o nedenle yollara düştün varmak sarmak için, hecelerle sözleri söylemek, suskunluğu yıkmak için benimle yola çıktın. Dikenleri ellerinle tek tek sökmek, bir gülümseme eklemek için yol aldığını da biliyorum ve bende seninle gülüyorum farkındaysan, güldürerek gülüyorum zaten hayatta böyle değil mi, yoksa gülmeyenler neden gülmez, sadece ben gülmek istiyorum der gülümsemez ve bir ömür gülümsemez…
Seher yeli ile okşuyorum saçlarını ,haydi sende var yârin gönlünü okşa gülümseyen hecelerle dizelerle, korkma çekinme ben sana söyletirim sen yeter ki yârim diye başla söze heceleye gülümsemeye…
Derin bir soluk al benden, derin bir soluk ver ol o yâre…

Güneşin doğuşu gibi doğ gülüşünle gönlüne o zaman güneş seni ısıtacak benimle o yârinle, buna inandığın için benimle yoldasın, bak karşıda bekler yârin haydi koş sarıl, sarılmak bir nurdur haydi nur ol… El ver el ol, belindeki yüke bel ol ama sakın el olma, haydi ben gönlünde saklanıyorum sen koş ve sarıl seninleyim ben aşkım, sen kovalasan da gitmeyen seni sevdiğini güldürmeden gitmeyen, sana bir sır vereyim kimse duymasın, az içimde hasret olsa da gözyaşı olsa da seni diri canlı tutmak az gülümsemeni hatırlatmak tadına varmanı anlaman içindir sakın yanlış anlama…
Neşesiz kahkahalarına kahkaha gülüş katarak neşesizliği anlatmak anlaman içindir.

Merhaba demediğin anların anlamsızlığını hatırlatmak her gördüğüne merhaba diyerek güldürmenin neşesini görmen içindir…
Elvedaların yıkımını görmen elveda hiç dememen için, ölümden başka sana hatırlatmam içindir bunlar…
Bazen unutur kullar yolcusuz kalır yollar açılmaz kollar, ben hatırlatanım az hasretle gözyaşıyla anlatırken sakın yapma demek isterim…

Sadece kendini düşünme derim…

Seninle yürürken gösteririm, o nedenle beni böyle anla ve yalnız kalma koş yâre…
Âşık Gülveren