A:
NEFSİN HAKİKATİ: Kendini düşünme, her şeyde ben olma duygusu. Hırs,menfaat vb.
AKLIN HAKİKATİ: Benliğimizden sıyrılıp evrensel düşünme. Bencil insandan olgun insana geçiş.
İMANIN HAKİKATİ: Ukbayı düşünmek. Hep O’na ulaşacak düşünceler içinde olmak ve O’nun rızasını kazanmaya çalışmak.


B:
Yaşantımıza etki etmeyen kelimeleri, sözleri ve cümleleri yaşantımıza etki etmiş gibi kullanılması bizi saygın ve bilgili insan yapmaz bizi sadece gülünç duruma düşürür. Olmayanı değil olanı yaşamak. Ya olduğun gibi ol, ya da göründüğün gibi ol. Tam da böyle bir şey.


C:
Başkalarının veya bir toplumun düşüncesini benimsemek ve o düşüncelere göre hareket etmek köksüz bir ağaç gibi şiddetli bir rüzgarda yıkılır. Kendimize ait teffekürün olmaması düşüncesini yaşadığımız kişinin veya toplumun aynada yansımasından farksız bir şahsiyet oluruz. Oluşumunda katkımız olmayan bizim sözde düşüncelerimiz, bizim olmayan ama sıkı sıkıya bağlı olduğumuz fanatik düşüncelerimiz.
Benim olan düşünceler ve oluşumunda katkı sağladığım düşünceler daha köklü, sahiplenme duygusunun daha fazla olduğu tamamen içselleştireceğim düşünceler olacaktır.
Bir topluluk bireylerin de söz sahip olduğu, düşüncelerine saygı duyulan ve kendisini özgürce ifade edebilen bireylerden oluşuyorsa. bu topluluğun oluşturduğu bir devlette bireylerin devleti için yapamayacağı hiç bir şey yoktur. Bunun temelinde kendi düşüncesini de kattığı bir oluşumu sevmesi ve aşık olması vardır.