2
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
650
Okunma
ey benim sızım
kapanmaz yaram
günüm
güneşim
geceyi demlediğim tadım
adını andıkça titriyor içim
ellerim buz tutuyor ellerin yerine
bu kaygı
bu onanmaz yaradan kalma kan kokusu
içime dert olan endişe
korkuyorum
senden değil
kendimden
kendime getirdiğin ben’i saran kollarındaki o kundakta
boş beşik olup
sallanmak yok mu gözlerinde
ah benim uyku kaçıran öcülerim
kirpiklerimde biriken nem
yalnız bırakma beni kendimle
yoksa kendime gelemem ben
duy sesimi
yoksa sütten kesilecek tüm kuşlar
göç edecek göğsümden..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz