0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
543
Okunma
Yolun ortasında durmuş, çaresiz, uçsuz bucaksız bir yalnızlık içinde dikiliyordu. Kimse yoktu onu gören. Koluna çarpıyorlardı, omuzlarına, ayaklarına. Acıyordu canı, bağırıyordu, ama onu duyan kimse yoktu.
Uzaklarda, başka başka sevinçlerin olduğu günlerden birinde olmak istedi. Gözlerini kapadı, engin mavilerin içinde olduğunu hayal etti. Kalbinde bir kara sevda, elinde sıcacık bir el...
İncelikler yüzünden hep oydu incinen. Değişmek istemiş ama onu da becerememişti. Hesaplar yapmış, türlü çareler aramıştı, her defasında yolunu kaybediyor, o hayat veren kıyıya ulaşamıyordu bir türlü.
Vazgeçti.
