Bütün canlıların büyüyüp gelişmelerinde etken olan faktörlerin başında toprak su ve güneşin geldiğini hepimiz biliriz. Hayvanların büyümeleri ve gelişmeleri besin kaynaklarının farklı türler içermesinden dolayı birazcık dağınıktır.Bunların et yiyenlerin ot yiyenlerinden tutunda bok yiyenlere kadar cinsleri mevcuttur.Hayat tarzı böyle bir şey olmalı.Tercih meselesi.Besin kaynağı seçme özgürlüğü cinsine aittir. Aksi takdirde sınıfına ihanet etmiş sayılmaz mı? Öküzün et aslanın ot .Tam bir kaos olur.İşin içinden çıkılmaz.En iyisi bırakacaksın, kim ne yerse yesin.

Asıl konumuz insanın büyümesi yani insanın insan olabilmesi için en önemli faktör herhalde bitkilerin ve hayvanların dışında eğitim denilen gıdanın alınması değil midir.? Ayrı bir grubun oyuncuları sayıldığımıza göre tek farklı besin kaynağı bu olmalı. Yoksa ne farkımız kalırdı öküzden yada sazandan. Bünyemize aldığımız bu gıdanın sindirilmesi ise işin püf noktası. Mide bağırsak arası malzeme yapılmaması çok önemli.Nasıl protein oluyorsa yediğin, öyle vitamin bırakmalı eğitim dediğin. “Okunacak en büyük kitap insandır”demiş Hacı Bektaş veli ve “Ne ararsan kendinde ara” cümlesiyle bitirmiş bu işi.

Hayatımız boyunca hepimiz bir çok ufak tefek yaralanmalara ezik ve çiziklere maruz kalmışızdır. Rejeneratif (yenilenme) kabiliyeti denen beynin aktivetisiyle farkına bile varmadan buranın tedavi edildiğini görürüz. Deniz yıldızının kopan kolunu yeniden tamir etmesi kadar olmasa da bize yapılan yenilenme yeter.Bu rejeneratif aktivite beyne yapılan bilgileri silip tazelediğini mi sanıyor yoksa başka bir aktör bunun taşeronluğunu mu yapıyor..? Çünkü o kadar çok unutkan bir toplum haline gelmiş olmalıyız ki Cumhuriyet nasıl kuruldu bu vatan nasıl kurtuldu unutmuşuz. Derin Tarih denilen eşi emsali gözükmeyen nadide eserlerle hangi çizgide olduğumuzu görebiliyoruz.Biraz bilgi birikimimiz var ise, geriye kek vurup insan olduğumuzu hatırlayabiliriz.

Hayrullah Cırık/10.05.2017