Her geçen gün biraz daha acıyor canım...
Her geçen gün biraz daha kan kaybediyorum hayallerim...
Su alan bir gemi misali, her geçen gün yavaş yavaş batıyorum
Artık bir gün gelecek diye beklemek istemiyorum
Seni anlatmak istemiyorum. Seni hatırlamak istemiyorum. Bana yaşattıklarını unutmak istiyorum
Ama sen unutma sen hiç unutma
Onu hiç umursamazdım, değer vermedim aşık oldu bana de. Söylediklerini hiç dinlemedim, daha da çok sevdi de
Üzdüm onu çok üzdüm de
Defalarca gururunu ayaklar altına almasına izin verdim de
Gördüğüm yerde başımı çevirdim kendinden iğrendi de
Artık unutmak istiyorum seni
Tamamen unutmak istiyorum
Bir rüyam vardı, yarım kaldı unutmak istiyorum
Bir sözüm vardı umut kokan
Bir yabancı vardı, bir yabancı vardı adı neydi unutmak istiyorum
Bir umut vardı adı neydi unutmak istiyorum
Her yerde SEN varsın. Her yüzde SEN. Dilimin ucunda SEN. Başımın içinde SEN. Kalbimde SEN. İçim SEN. Dışım SEN. Kaderim misin ?
Ecel misin? Nesin SEN?
Canımı yakıyorsun, içimi acıtıyorsun
Beni benden alıyorsun
Unutmak istiyorum
Bana artık seni sorsunlar istemiyorum
Unutmak istiyorum
Mevsim geçer
Gölge veren ağaçların dalları kurur. Sabır taşar. Canından sandığın yar bile gün gelir el olur aklın şaşar. Dostun düşmana dönüşür. Düşmanın kalkar dost olur. Öyle garip bir dünya. Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur. Düşmem dersin düşersin. Şaşmam dersi şaşarsın
En garibi de budur öldüm der, durursun ama yinede yaşarsın