Sana sevdaları anlatmak isterdim! ...
Yedi düvelin diliyle
Aynaların ardın da ne varsa
Ve ne varsa dünya gözüyle temaşa etmediğin
Kelimelere sığmamış, gönül de yer bulmamış
Kilidi açılmamış, dikene sarılmamış, ne varsa işte! .....
Gönül gözüyle.........Sevdanın diliyle,....Bir ’Deli-nin’ sözüyle
Anlatmak isterdim! ’..........
Hazanın hüznünü, Acının hoş yüzünü, Ömrün ağır yükünü
Açmamış goncanın gülüşünü! ..
Ne bileyim ya! ..... Anlatırdım işte! ....
Yıldızları gökler de değil, gözlerini kapayıp hayal etmeyi
Göz yaşlarını ellerle değil dudaklarla silmeyi
Dört bir yana savururken kasırga, düş-ler de dinmeyi
Bilinmezi hissetmeyi,
Ve bilmeyi anlatmak isterdim! .......
İsterdim de;
Yedi düvelin lisanın da, ifade güçlüğü varmış sevdanın!
Bu yüzdendir mahcubiyetim! ...
Lakin anla beni;
Cehaletin değil, yürekte ki sefaletin adıymış çaresizlik
Yani ’anlatılası’ değilmiş anlayacağın! ..
Gel yorma beni! .. ’Sevdaların karası’
Dilimle yüreğimin tahsili bir değil! ..
Anla ya! ...
Gözlerimden, ya da yüzümde ki o acı tebessümden
Ağladığım da ille de yanaklarım da yaş mı olmalı? ....
İlle de duyulmalı mı geceleri yırtan çığlıklarım? .....
Anla ya! ... Anla artık be! ...
Allahın belası! .. Ben niye ’şiir’ yazıyorum? ....
Ben neden karanlığı seviyorum? ......
Sana ’aşık’ falan değilim ben! .. Anlıyor musun? ? ? ?
’SEVDALIYIM KİTAPSIZ! .....’
Sevmeyi anlatmıyorum
Ben çoook ötelerden söz ediyorum! ...
Yani ’SEVDA-DAN’
Sana da yabancı değilse bu kelime
Hah! ... İşte o! .....
’OH BE! ....’ Nihayet! ......
...(Mi acaba? ! .....)

Kadir Albayrak