Kimi seversen sev, nasıl seversen sev
Unutma ki bilinmeyecek değerin
Ne yaptığın ya da nasıl yaptığın değil
Yapamadıkların sorgulanacak, suçlanacaksın
Yıllarca döktüğün gözyaşına bakmadan
Belki “bir anlık yaşadığın tebessüm” batacak birilerine
Nasıllar sorulmadan, nedenlerle yargılanacak,
Ağlayacak, belki çok ağlayacaksın
Ya da ağlamak istemiyorsan;
Kimsede müebbet kalmayacaksın! ...

Çektikçe çekecek ve çektikçe uzayacak lastik misali
Uzatacaksın ömrünü umutların
Oysa beyhude bir uğraştır, yalandır bu kavgalar
Değer verdikçe, değersizleşecek gönlünde yaşattığın
Yaşatacaksın, o; seni acımasızca katlederken
Ufuk çizgisini yakalamak mümkün değil
Değil ama bilirim, bilirim ki;
Sen yakalamak için var gücünle koşacaksın
Ya da yaşamak istiyorsan, inadına yaşamak,
Kimsede müebbet kalmayacaksın! ..

Gitmişse yalandır ve yalandır gelmemişse
Beklemekse, neyi? Niye?
Oysa ecel daha yakındır gidenlerden
Bekledikçe alırlar bir parçanı, bekledikçe paramparça ederler her parçanı
Sen; “Gel! ..” dediğin için gelmezler, senin kadrini bilmezler
Ceza almışsan, bunu sonsuzluğa mal etme
Zindanlarda infazın kadar kalır, kaldığın kadar yatarsın
Ve çıkarken, “mazinden” tahliye olacaksın
Hürriyete susadıysan, yüreğin için,
Kimsede müebbet kalmayacaksın! ...

Verdiğini geri almanın hesabını bırak, bırak bir kenara
Harcanmıştır bozuk para gibi, “değer bildiğin, feda ettiğin” ne varsa
Gözyaşlarını görsen bile, şahit olsan bile, tekrarlama aldanmışlığını
Her sabah yaşadığın o yıkılmışlığın, hüsranın, azabın depreminden kurtul! ..
Bir hata yapmışsın, Onlar öyle der! .. Hata! ..
Sen tekrarlamayacaksın! .. Yanıldıysan; Bir daha inanmayacaksın
Hatta adını bile anmayacaksın! ..
Düşmeni beklerler belli ki! .. Sen; “Dimdik duracaksın” ve tükürmek için yüzüne
Kimsede müebbet kalmayacaksın! ..

Sevgiyi bildiğin gibi, küfretmeyi de öğren
Bu güne kadar seni rahatsız eden ne varsa, ne varsa acı çektiğin
İade et! .. Küfürleri sırala, Türkçe ve mealen! ..
Bırak kırılıp dökülsün, üstüne titrediğin
Bırak öğrensin, değersizliğin ne olduğunu
O heybesini doldururken sen boşalt yüreğini
Onun sırtında ki kambur büyürken sen rahatlayacaksın
Belki ikinci baharın vardır kim bilir?
Yüreğine taş basacaksın! ... Ama,
Kimsede müebbet kalmayacaksın! ...
*
Onlar” üç oda, bir salon” sanırlar aşk dediğini
Ne mecnunu duymuşlardır, ne de bilirler Leyla’nın kimliğini
Şuh bir kahkaha ve hesabını yapmadan yarınların, yaşamaktır
Ve celladı oldukları mahkumla, utanmadan barışmaktır! ..
Sen; Gönül bankanda açtığın o limitsiz hesabı kapatacak
Alacak ve borçları sıfırlayıp, Aşk-ı İlahiye varacaksın! ..
Kula kul olmuş çulsuz ve korkakları
Ait oldukları çöplüğe atacaksın! ..
Ve kurtulmak için çöplüklerden,
Kimsede müebbet kalmayacaksın! ....

Kadir Albayrak