Görmemek ;
Görmemek,bilmemek insanı bazen zorda bırakır.Komik durumlara düşürdüğü olur.Hiç unutmam okumak için İstanbul’a gittim.Hiç görmediğim dayımı ziyaret edeyim dedim.Yengem ,ben misafirim diye özel yemek yapmış.Koydu önüme etli sulu bir yemek tabağın ortasında büyük bir patates.Patatesten bir parça aldım.Ağzımda bir esans kokusu .Ne yutabiliyorum nede çıkarabiliyorum.Zar zor yuttum .Gözümden yaş geldi. Kerevizmiş meyer.Yengem anlayışlı kadın.Aldı tabağımı yeşil fasulye verdi.Mahçupluktan nasıl yedim işin orasını hiç hatırlamıyorum.
Adıyaman’ın bir köyünde kimse ayna görmemiş.Adamın birinin ikizi varmış.Çok severmiş ikizini.Tıpa tıp aynısıymış.Ölmüş ikizi.Adam tarladan gelirken bir ayna bulmuş.Bakmış kendini görünce,kardeşinin resmî sanmış.Eşine göstermek için eve koşmuş.Hanımı nevde yok.Bakmış bakmış ağlamış.Göğsüne koymuş uyuya kalmış.Hanımı gelmiş elindekini almış .Kendini görmüş.
Vay pis herif.Demek beni aldatı..demiş.Koşmuş şeyhine.
-Şeyhim bizim herif beni bu fahişeynen aldatıy...demiş.Şeyh bakmış.Kendisini görmüş.Bakmış bakmış .
-Kızım bu fahişeden çok gavata benziy.. demiş.
Gülümsemeyle kalın.
Selam ,saygılar. H. Işık