HEY GİDİ GÜNLER!
Şimdinin çocuklarını sevmekte pahalıya mal oluyor.
Çocuğunu, torununu alıp kucağına sevsen,kucağına alıp sevsen cümlemden yaşlarını tahmin etmişsinizdir.Ne alayım sana desen ,istediği oyuncağın en ucuzu yüz lira.Biraz büyüğüne sordan, keşke sormasaydım dedirtir.
Cep telefonu, bilgisayar isteyecek.Hadi buyur!Alsan bir dert,almasan bir dert.
Oysa bizim çocukluğumuz öyle miydi?Hiç sormazlardı ne istersin diye.Aldığı kalem silgi küçüldüğünde korkumuzdan bu ihtiyaçlarımızı isteyemezdik.Anamızı aracı koyardık.
Bir kaç kuruş aldığımızda hemen koşar bilye veya fındık alırdık.Oyun materyalleri bunlar.Birde aşık vardı.Kınalı Koç gibi görünenide "zekke"ydi.
Karnımızın üstüne yatardık gez,göz,arpacık nişan alırdık.Gerçi ben çok başarılı değildim.Aşıkta ,bilyede çok yetenekli arkadaşlar vardı.Bir kısa çubuk, bir uzun.İşte "billo gayda.Biribirimizi yaraladığımız olurdu.
Eçço meçço oyununu hatırlamayanımız yoktur.Adım adım sayarak yaklaşırdık .Kimin ayağı kimin ayağının üstüne gelecek diye.Birde beleşçiler vardı.Çulgur der alır kaçırırlardı.Cığızlar vardı ,yenileceğini anladığı anda hileye,kavgaya baş vururdu.
Garibim kızların bir tek oyuncağı vardı.Anasının yaptığı bez ,çubuk bebek.Oyunlarında yarış olmadığı için cığızlıkta bilmezlerdi.Evcilik oynardı .çocukluktan kaderini çizerdi.Ev işleri yapardı.Şimdi gençler görüyorum.Sizlerde görmüşsünüzdür.Yolda direğe ,ağaca çarpıyor.Elindeki telefondan gözünü alıp önüne bakamıyor.
Hey gidi günler hey!Neredennnn nereye.Düşününce ürperiyorum.
Ya siz.
Saygılarımla. 3/01/2018