Ne güzel bir kelimedir sevgi. Bir çok şeyi kapsar ,hiç bir şeye benzemez.
Aşk ise görünmez bir ateştir. Aşk sevgiye dönüşünce ,ateş sakinleşir.
Bir anne ya da babanin evladinı sarışı gibidir.
Her ne yaşta olursak olalim .Erkekler annesini, kadinlar da babasını özler.
Birlikte olduğu kişi de anlamadan ,o sevgiyi sefkati arar.
Sevmek karşında ki kişiyi değiştirmek degildir. Olduğu haliyle kabullenmişsindir.
Sevgi de tek bir unsur vadır. Bu benden çıkmaktır. Onu düşünmektir , üzülmesin diyebilmektir.
Seven insan , yerini olduğu hali bilsin ister karşısindaki, tanimak, tanitabilmektir kendini.
Yaninda olabilmek icin firat yaratir, onla gecen zaman degerlidir. Bu zamanla bir güven duygusu oluşturur.
Kişiler birbirini tanıdıkça, kendini doğru ifade edebildiçe ve zaman ayırıp konustukça ,aralarında ki bağ güçlenir.
Bu bağ oluşunca biri hakkinda diğerine bir şey söylense, vardır bir nedeni der.
Güvenistir bu tanimak anlamaktir.
Birbirine vakit ayiramayan,kendini iyi ifade edemeyen ciftler sürekli sorun yasarlar.
Kendini ifade etmek ,karsindakine nere de ne halde oldugunu durustce anlatmak onun sizi tanimasini anlamasini sağlar ki bu vazife ya da sorumluluk degildir.
Doğal bir sekilde karsindakine karismaktir. Ben sen den çıkmak biz olabilmektir.
Bu hal zamanla guven ortaminı yaratır. Birbirini iyi taniyan zaman ayıran konuşabilen çiftler uzun zaman birlikte mutlu olurlar.
Sonralari birbirleri hakkinda duyduklari olumsuzluklari güvenle asarlar. Başa yaptıkları ,zor gelen bazi şeyler uzun zaman mutlu olmalarini sağlar.

Sevdiğine zaman ayırmak ,ona nerde ve ne hade olduğunu anlatabilmek,kendini tanitabilmek gelecekteki mutluluğa bir tohum ekmektir.