insan bu ya adı üstünde insan
ne bileyim anası, babası ,çoluğu çocuğu olan, idealleri olan, benden senden biri
hani sokakta yürürken çocuğuyla,onların yüzündeki tebessümlerine bakıp
ah ulan alparslan bak ne mutlular, lan söylesene bizde mutlu olabilecekmiyiz ve buna benzer onlarca cümleyi bize söyleten insanlar bunlar
benim gibi
senin gibi
bizim gibi
ama işte karşıdakide insan
özür dilerim adı insan
aslında bildiğin hayvan oğlu hayvan
biiyorum küfür etmemem lazım,biliyorum onlar için söylenen her söz çöplüğün en derin en pislik yerlerine ait
biliyorum
biliyorum
hemde adım gibi biliyorum
ama nasıl susayım
hadi bu biçimsiz dilimi susturdum
şu bir kere görmediğim yüreğimi nasıl susturayım
susmuyor
susmuyor
susmayacak

ah elimden ne gelir
keşke istenilen canım olsa
vermek ne kelime
her gün dirileceğimi bilsem-rabbimden tek dileğim ölmek olurdu
ama işte istenilen birşey yok
elden gelen hiçbirşey yok

çıksam bende elime silah alsam
en önde gitsem vurulsam,vurulsam,
vucudumun her noktasından kanlar fışkırsa
gülsem şöyle hayatımında hiç gülmediğim kadar
içsem şehadet şerbetini
ve ilelebet ölmesem

ama yok işte elim kolum bağlı oturuyorum
ama içimde o kadar kin var ki
şimdi bu nefret ateşini kim söndürecek

yanıyorum
alevler içinde yanıyorum
gözlerimde yaşa dair hiçbirşey yok
gözlerim alev topu
yanıyorum nefretin ellerinde

ah ben buların sonunu görmeden sönemem
ben bu hayvanları öldürmeden sönemem
ben o adı bilnmeyen dağların o mübarek toprağını
o vatanı olmayan imansızların kanıyla doldurmadıkça
ben,
adı sanı bilinmeyen ben
sönemem