Seviyorum... Yağmurun o ışıltılı, o şıkır şıkır yağışını, toprağa düşüşünü... Toprağn sevinvcini duyuyor gibiyim. O suya hasret kalışının ardındaki sevincini...
Seviyorum... Güneşin o sapsarı sıcaklığını, elmas gibi parlayışını. Dünya’nın mücevherlerini verseler yinede değişmem güneşin yüzüme vuran o ışıltıları. Tüm o karanlık bulutların inadına ’’Ne kadar karartsanızda Dünya’yı burda bende varım’’ diyerek o bulutların arasından sanki gülerek yüzünü gösterdiğini...
Seviyorum... İnsanları her ne kadar üzselerde beni bazen onları affetmeyi seviyorum.Doğrularıyla, yanlışlarıyla,hatalarıyla... En önemliside hayata tutunmak için verdikleri mücadeleye rağmen o sıcacık gülümseyişlerini seviyorum...
Seviyorum bu hayatı bizi mutlu etsede, etmesede, her türlü cilvesini oynasada,bazen feleğimizi şaşırtsada.
Bize verdiği herşey için ve bizi bu hayatın bir parçası yaptığı için çok ama çok seviyorum...