1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
566
Okunma
Altın kapının çocuklarıydı onlar.
Bir devranin elçileriydiler
Sonsuzluk denilen yerden yansıyandılar.
İnsan dediğin hoş bir haldir.
Neden ya da niçinler de kaybolurlar.
Aklın içinden geçenler de, zihne tabi kalanlar da
Bir sualdir ya yaşam ,aklı yok etmek degildir ki amaç
Ruhun seni izlediği gibi,izleyebilmektir kendini.
Anlamaya ,çalışmak ,cesaret bel kide deli cesaretidir yaşamak
Kalan ne vardı ki elde bir hiç geriye bakılığın da
Ya cesaret neydi , an da yapabilmek
Zarar vermeden ,kendi isteğimizle var olmak.
Kimse bize pranga vuramazdı
Biz vurmadıkça ve en ağır pranga kedine vurduğundur.
Özgürce sahiplanemektir duygularını ve onlara hadi yürü yüeğim
Aşk her şeye değer diyebilmekti.
Ve aşkla var olup prangalardan kurtulmaktı asıl özgürlük
Şiirin sahibi
Cevap Yaz