Bir şehir düşünün,tıpkı insan gibi ruhu olan bir şehir.Kaldırım taşları binlerce anıya ev sahipliği yapmış.köhne sokakları mahyasız gecelere tanık olmuştu.Her köşesine ince ince işlenmiş yalnızlık,ruhuna teneffüs etmiş elem ve unutulmaya yüz tutmuş derin mazisine rağmen umudun ses verdiği bir şehir.
Alımlı bir kadının gözlerindeki hüzünlü gülüş gibi dilemma da kalmış,tanık olduğu hadiselerin gamıyla şekillenen ve bülbülü olmadan açmayan gülün nazı gibi,art arda saklanan evler adeta biz hepimiz büyük bir aşka şahit olduk der gibi haykırıyordu.
Gündüzünü hiç görmediği şehri çok seviyordu genç adam.Çünkü sevmesine sebebiyet veren,gönlünde ezber ettiği bir yüz vardı.Bir çift göze esir düşmüştü.Bir gönle dokunabilme derdine bürünmüş,kalbinde büyük aşkından gayrı beyhude meşgalesi olmayan,sevgilinin hayaliyle yaşayan,ruhu firarda,umudu capcanlı, geceler boyu sukutu besteliyordu.Kalbine gizlediği bu aşk filizi boy vermeye başladığından beri kendine el olan adam,halini beyanda zorlandığı için,kendi kendine şiirler karaladı geceler boyu. Her satırında o humar gözlü güzel.Sevgilinin adından başka bir şey bilmediğinden mi yoksa konuşmaya mecali olmadığından mı bilmem ama az konuşuyor,yemek yemiyor,hiç gülmüyordu.
ŞÖYLE ANLATIYORDU GENÇ ADAM;
Ben onun tasasız bakan gözleri yüzünden dert sahibi oldum.Uzaklara bakmayı onunla öğrendim.Adını karanlık bir gecede ansam aydınlanırdı sanki o zifiri karanlık.Ay ışığını kadehlere koyup içtim çoğu zaman.Bana su zehir ekmek zehir,uyku haram oldu.O yanımda iken doyuyordum sadece.onun dışında her şey anlamını yitiriyordu gittikçe.Aklımın ince tellerini sarstı ve düşüncem sızladı hep.Yolumu şaşırdım.geceler boyu gözleri düştü aklıma,kirpiklerimdeki buğudan yıldım.
Karanlık gecelerde gözlerinin ışığıyla parmak uçlarında mumlar yakardı.Gülüşünde gök kuşağının renkleri vardı cıvıl cıvıl,aydınlık saçardı etrafa.Saçlarının her teline binlerce binlerce şiirler mısraladım birbirine değdirmeden.Dizlerinin dibinde ezber etim yüzünü.Avuç içindeki çizgiler hiç bilmediğim bir ülkede yaşama güveni veriyordu,hiç ait olmadığım sofralara buyur ediyor,hiç hak etmediğim bir tacı giyiyordum.Saçlarını neden bu kadar çok seviyordum bilmiyorum.Saçlarında kalbini hissederdim.Acılı yüreğimde anlaşılmaz bir avuntu,elimde çaresiz bir soru acaba oda beni seviyor mu?