2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1770
Okunma
Çocuklığum aklımda
hep sevinçli kaldı
tozuna boyandığım
mahallem
çizdiğim duvarlar
üstüme sinen
topragın kokusu
oyuncaklarım
ağlayan bebeğimin
gözyaşlarını alma anne
çocukluğumu sana bıraktım
kucağımda uyuyuşum
sana anlamsız bakışlarımı
bıraktım
şimdi gözlerindeki umuda
diyebildiğin
bilemediğim
o uçuruma
ölüme yolcuyum anne
ayrılığın en kötüsünü
hasretlerin dipsizliğini yaşıyorum
her yanı tuzak kokan
ayrılığı sevmiyorum artık
namlunun ucunda gecer günlerim
o bildik cesetlerin
sahipleri çoğalıyor anne
hiç olmazsa beni duy
Cevap Yaz