İnsanlar birbirlerini anlamıyorlar/ anlayamıyorlar, belki de anlamaktan korkuyorlar.
O yüzden, bazı insanlar bazılarının zevki, neşesidir.
Bazı insanlar, bazılarının, sıkıntısı, cezasıdır.
Bazı insanlar, bazılarının yoksulluğu, sefaletidir.
Bazı insanlar, bazılarının zenginliği, kerametidir.
Her yönden insanlar, kalpte, beyinde, yürektedirler.
Yeter ki birbirlerini anlayabilsinler.
Kimi insanlar, bu yüzden çift taraflı sessiz, sorgulayıcı ve hüzünlüdürler.

Fani dünyada yaşarken, birbirlerini asla sevmezlerdi.
Birbirlerini alaşağı etmek için, başvurmadıkları yol kalmamıştı.
Olmadık fırıldaklıklar yapmışlardı.
Allah’ın hikmetine, bakın ki, öldüklerinde nasıl olmuşsa, yan yana defnedilmişlerdi.
Rastlantı mı, tevafuk mu acaba?
Hangisi?
Şimdi onları görünce, hem hüzünleniyor, hem hayretler içerisinde kalıyorum.
Bir gün “sevmiyorum!” dediğimiz insanlarla, yan yana mezarlarda yatmayacağımız ne malum!
Garantisi var mı?

İnsanlar, hem mezarda, hem dünyada yaşıyor.
Onları birbirinden ayıran tek şey, ölüm!
Sadece bir mezarda yatay, diğeri dünyada dikey!
O kadar!
.
İnsanlara bakın, herkes bir âlem!
Kimi, bal-börek misali…
Kimi, zehir-zemberek!..
Bazısın da süslü-püslü, hoş lâf…
Bazısın da zehir-zemberek, boş lâf...

Mübarek Cuma günü, haydi namaza, bugün…
Hiç kurtarmaz bilesin, mevki, makam, şöhret, ün.
Bak, o da yaşıyordu, senin gibi, inan dün.
Yapmayanadır zulüm, yapana olur düğün.
*
Cenaze namazında kıyama durdu üç kişi.
Biri çocuk, biri Veli, biri de deli.



Kerim BAYDAK
[email protected]