Sloganı “Asimilasyona Tabi Tutmadan Entegrasyon” olan, bizden bir şehrin Kültür Daire Başkanlığıyla bazı Avrupa ülkelerinin ilgili birimlerinin aracılığı ve ülkelerin STK temsilcileri maharetiyle planlanan sosyal sorumluluk çalışmasına katılan bir dostumun yaşadıklarını paylaşmaktır maksadım.

Birkaç yıl önce ilgili temsilciler Avusturyada bir araya gelerek yerel ve yöresel kültürden bir harmoni oluşturmaya koyulurlar. Konu çocuk oyunlarıdır. Yabancılar tarafından hazırlanan broşürün kapağındaki Beşiktaş başlığını gururla telaffuz eden Türk Profesör heyecanla tutmadığı takım da olsa o ismi tekrarlamaya ve diğer Türk Delegasyonla paylaşmaya devam eder. Terslik olduğunu da göz ardı edemez. Gündem takım ve futbol da değildir. Yöresel basit çocuk oyunlarıdır oysa. Zaman geçip toplantı ilerledikçe sıra bizdeki çocuk oyunlarına gelince mesele anlaşılır. Ve broşürün başlığı da.

Şehirlisinden en ücra mezrasına kadar hemen her Anadolu çocuğunun bir değil defalarca oynadığı beş taş orijinal hali ile Avrupalı tarafından broşüre de isim olarak verilmiş meğer. Tabii bizimkisi beş taşın en son aşaması olan köprü faslının yenilen tarafında olmamış hiç. Görürdü o zaman tek yaptırım olan “cırım cırnak etten tırnak” muamelesini. Ve "Beş Taş"la Beşiktaş’ın ayırımını.