Bizler çok faklı doyan varlıklarız, ruhumuzun çeşitlenmiş zenginliği biz bize yapar.
Yeni şeyler katmak, farklı bir beceri ve hobi edinmek bazı zamanlarda dünyaya olan yorgunluğumuzla pek mümkün olmaz.
Bu duruma genelleşmiş desek çok yanlış olmaz, normalleşmiş alışkanlıklarımızın bir başka evresinde, eksik hissettiğimiz ve olmasını istediklerimizin adapte ve özümseme sorunumuz vardır.
Kendimiz yeterli hissetmemiz gelişimi veya farkında olma durumumuzu etikler mi?
Hayatlarımızı nereden başlattık yada bir başlangıca ihtiyaç halimiz nereden kaynaklanır?
Huzur duygusu nerede başlar? Bir insana öylece bırakılabilir mi?
Güven çok ayrıca bir duygu acaba gerçek anlamda hesabını verebileceğimiz ve cevaplarını bildiğimiz sorular silsilesi mi?
İnancımız gerçekten o iş için kaybolmaya yüz tutmuş bir hal aldığında hissiz kalmaktan ve artık bir şeylerin değişmeyeceğine olan inancımızı nereye götürür?
Değişmek gelişmek zoraki bir ihtiyaç halinde o anki senin çok dışında biri olmaya zorlanma eğilimi yaşantımızı etkiler.