Korkuyorum
Ve yaşıyorum
Her defasında kendimi sende bulmaktan korkuyorum
Ve yaşıyorum
sensizken sensizliği
Karşılık bulamamaktan korkuyorum
Ve yaşıyorum
Tek taraflı
Yapayalnız
Sensizlik bir şal olmuş omuzlarımda
Bir kahve olmuş dudaklarımda
Bir rüzgar olmuş saçlarımda
Korkuyorum
Hep böyle kalmaktan
Ve yaşıyorum

...

Her gidişimde vazgeçmeyi umut ettim
Dönüyorum ve yine senle!!
Olmuyor
Unutmak öyle kolay olmuyor
Yüzlerce yüz yüzlerce gülümseyiş
Sen yokken...
Hayır hep vardın.
((Neydi bilmiyorum senin farkın
FARKSIZLIĞININ FARKINDA MISIN?
Ben farksızım öyle mi?
Bu bir büyü
Sen anlayamazsın...))


Sana bir mektup yazmak istiyorum.Okurken benim kelimelerim senin dudaklarından çıksın
istiyorum.Ayrılıksa sonumuz sen söyle istiyorum,bağlanmaksa eğer gözlerinden okumak...
Keşke ne hissettiğini bilseydim,her kelimenin peşine düşüp anlamlar aramaktansa duymak isterdim.Belki de korkuyorsun ama neden?Ya da umursamayışların değersizliğimden... Önemsenmek biraz da olsa önemsenmek... Çok mu şey istedim senden.Ben giderken kal demedin,şimdi dönüyorum gel de demedin.Çok mu zordu kal demek,kalırmıydım peki?
Birbirimizin hayatına girerken izin almadık biz,çıkarken de söylemeyiz heralde.Ama kaybetmek istemiyorum seni,giderken gidiyorum de ki tutayım kolundan,işte orda karşımda benim hayatımda kal.Arkadaş,dost,sevgli...
Kal yeter ki gitme (!)
Neydi bana gitme dedirten,neydi sana bağlayan...
Ben yokken neler yaptın ankarada?
Özlerim dedin özledin mi peki...
Unutmam dedin unuttun mu peki...
BEN UNUTMAM.Unutma sakın!Unutulmak acı verir insana...
Senin için ne ifade ediyorum,hadi bir sefer kaçırma gözlerini,sadece bi sefer doğruyu söyle,seviyor musun beni?
Bilemedim ki sana nasıl davranayım,o kadar dengesiz ki davranışların bir karşılık uyduramadım.Arayıp sormaman nedensiz değildir ya,neden işte?
Senden uzakta geçirdiğim iki hafta o kadar farklıydı ki,yeni bir hayat kurdum,yeni insanlar,yeni bir ev,yeni bir şehir...Dopdolu geçen bu hayatta sen olmazsın sandım,umursamam unuturum sandım.Ama aklımdan çıkmadın bile,nereye baktıysam ne yaptıysam sonunu senle bitirdim.Her şarkı da seni yaşadım,her şiirde seni okudum ve şimdi yazıyorum kelimelerimdesin.
Peki değermisin?Cevap versen keşke;
Değerim çünkü...
Değmem çünkü...
Kendimden,değerlerimden uzaklaşıyorum.Sana olan hislerime hep bu verdiğim tavizler.Yapma diyorum vazgeç ama sonu nerededir bilmiyorum...
Son bir kez düşeceğim yanına ve bakacağım gözlerine ordamıyım ben de.Elimi kalbinin üzerine koyacağım,atıyor mu benim için?Yoksa döneceğim yine gideceğim senden en uzağa.Rüzgara kanıp vazgeçeceğim ama ya ordaysam...
Gözyaşları usulca akan,biraz nemli,biraz ıslak ve senin için dökülen...SEN GİTTİN DİYE DÖKÜLEN,BENİM DEĞİLSİN DİYE DÖKÜLEN...
Artık umursa beni,artık deneme beni,yalan söyleme...
Ve bekle yanına geleceğim o anı bekle...
EYLÜL 2008
ÖZLEM BALCI