Bazen karşındakine bir durumu anlatmaya başlamadan önce söze nereden başlayacağını bilemezsin ya hani sana da kelimeleri seçmek zorunda olmam bana o kadar ızdırab veriyor ki bunu zamanı gelince sende daha iyi anlayacaksın tabi o zamana kadar benim ömrüm yeterse ..
Her neyse bak bir şekilde başladık bile..Hayatım boyunca insanlardan en büyük kaçışım kendimi olduğum gibi ifade edememekti ya ben anlatamıyordum ya da aynı pencereden bakamıyorduk bir türlü hayata.. sustum... sustum... uzunca bir zaman..bu hayatın insanları bana gereksiz yere konuşmamayı öğretti...Hoş hangimiz çok gerekli şeyler konuşuyorsak orası da tartışılır...Ta ki sana rastlayana kadar...Duraksadım sende... çünkü düşündürdün beni..sen de az da olsa ben vardı ve beni anlayan bir taraf diğerlerinden seni bana farklı kılan..Kim idin? ne idin? hep böyle kendin miydin? hayatın boyunca bilemiyorum...tek bildiğim kendimce gerçek benim senin yanındayken maske takmak zorunda olmamam olabildiğince kendim olmam bunun benim için anlamını bilemezsin....
Zaman her şeyin ilacı derler bazende tam tersi zamana bırakacak kadar zaman kalmamıştır aslında insanın hayatında Ne komik değil mi? hem beni anladığını düşünürken hemde sana düşüncelerimde bile doğru kelimeleri yine seçerek davranmam gerekmesi...oysa hangimiz bu hayatta tam olarak doğrunun içindeyiz hangimiz tam manasıyla hayalini kurduğumuz özlemleri gerçekleştirerek yaşıyoruz hayatlarımızı orası da ayrı muamma..
Ne mi anlatmaya çalışıyorum yıllar sonra sende azda olsa bir ben bende az da olsa bir sen var ve ben bunu yani herkesin yakalayamadığı bir ambiyansı yalnız seninle yakaladığımı düşünürken sana bana belkide ilerde oluşumu ihtimal olan bize bir şans tanımanı istiyorum hani derler ya herkes ikinci bir şansı hak eder benim ilk şansım senin son şansın olsa da farketmez biz bunu hakeder ve bence bunu denemeye değer ... ne dersin?...bunun için tek yapman gereken kendini bana emanet etmen...bırak anlam yükleyeyim sana ...adlandırayım artık huzura kavuşayım şu üç günlük dünyada...