Sevgili benimlesin Dünya’nın bir ucunda;kaçıncı enlem ve boylam-dayım bilmiyorum..Az önce küçük bir tren geçti yanımdan;içinde siyahi bir çocuk,kendi dilince sevinç naraları atıyordu kanımca..
Kocaman adam sürüyordu küçücük treni:siyahi çocuğun gözlerinde buluştuk bu gün sizinle..Hava bulanık burada:yağmur kokusu var her yanda.Karşımda Ohio Nehri gümüş rengiyle akmakta.Köprüden geçen motosikletlilerin hız sesi kulaklarımı çınlatmakta.Arkamdaki müzik sesi beni duyarlılaştırmakta..
Ohio Nehri kıyısında bir çınar;yaprakları bulutla konuşmakta.Ağaçla bulut;ben sizinle söyleşiyoruz bu diyarlarda.Papatyalar arasına sakladığım fotoğraf defterimin arasında..Sarı bir yaprak gibi; sanki kanatlandı.Bir damla yağmur damlası bana doğru yuvarlandı...Şimdi penceremdeki yağmur damlası sizdiniz aslında..Bana sözcüklerle cevap verirdiniz yazdığım her mektuptan sonra..Kiminde peri kızı,kiminde insan sıcağıyla;kiminde gökyüzündeki yıldızlarla..Kalbte mehtap olmayı öğretir;peri kızını uyandırır,insan insana konuşmayı,insan olarak ben de varım demeyi..Bana siz öğretmiştiniz.
Yanımda ’’Görülmüştür’’kitabınız..Sararmış yapraklarıyla.Şimdi ’’mavi gök,koşan bulut,evin önündeki ağaç,ağaçtaki kuş,tıp tıp atan yürek ve penceredeki çocuk ’’var ya?..Hiç biri gökyüzünde bir nokta değil aslında;gökyüzünden çözülen bulutun yağmur damlalarıyla pencereme vurması!!!!Burada benimlesiniz.
Bu güzel ayda tüm renklerin altınla-bakır karışımının harmanında zaman ve mekan içinde buradasınız..
Yaşadıkça yaralanıyor;yaralandıkça da her yıl ağaç gibi çiçeklenerek geçiyor saliseler,saniyeler..Sonra dakikaya,dakikalar saate saatler günlere,günler günler derken;bir bakmışsınız geçmiş seneler!!!..Seneler seneleri kovalamaya başlıyor .Artık ne günleri, ne de seneleri;yaşadığım an içindeki renkleri,nefesi,insanın insana dostluğunu duyumsayarak yaşıyorum.Bilesiniz istedim.Sağlıcakla kalınız..Hoşçakalın!...Sevgi ve saygılarımla..