“ her şey seninle güzel …” bazen sıkılırsın hayattan, unutur uzaklaşırsın eskimiş, rafa kaldırılmış ve tozlanmış duygulardan …Elin, kalem tutmaz olur, yazamazsın. Bir ışık bekler, güneşin yeniden doğmasını ve üzerine yansımasını istersin. Ve burada başlar yeni bir hayat…
Ara vermiştim yazmaya. Ta ki üç günlük dünyada üç vakte kadar… Rafa kaldırılmış tozlanmış duygular vardı ya, işte o duyguların üzerindeki tozlar yavaş yavaş kalkmaya başlamış ve unuttuğum bazı duygular yeniden canlanmaya başlamıştı içimde. Güneşin doğuşu bile daha farklıydı artık, hem ısıtıyor hem de aydınlatıyordu daha taze daha canlıydı duygularım. Öylesine özlemişim ki o duyguyu hani kıpır kıpır olur ya insanın içi duramazsın yerinde … işte öyle bir şey benimkisi.
Artık yazıyordum, bir biri arkasına dökülmeye başlamıştı satırlar. Sabahın erken saatlerinde “günaydın” kelimesi ile başlayan günlerim, gün içinde yoğunlaşarak devam ediyor akşam olduğun da da içimi derin bir hüzün sarıyordu. Gecenin kısa sürmesini ve ertesi gün güneşin doğuşunu iple çeker olmuştum. Çünkü aklımda hep “o” vardı . Günlerim çok hızlı, gecelerimse bir o kadar yavaş geçiyordu. Bir gün öncesinden bir gün sonrasına neler yazabilirim ? bunu tasarlar olmuştum beynimde. Yoruluyor muydum ? hayır, güzel düşünceler tasarlamak rahatlatıyordu beni.
Onun mutlu olduğunu hissetmek, yüzünde tebessüm ifadesini görmek beni daha çok mutlu ediyordu.Bazen kısa kısa notlar, bazen de kullandığı emojelerle anlardım onun mutlu ya da mutsuzluğunu. Sesini duymak rahatlatıyordu. Bazen telefonun diğer ucunda bazen de karşımda . Söylemeden geçemicem Türk Kahvesini çok güzel yapar kendisi. Bir yandan kahvemi yudumlarken diğer taraftan çaktırmadan bakardım öylece. Onu seyretmek bana huzur veriyordu. Hele ki tebessümü …İki yanağında iki gamze. Çok hoştu.Üzerine giydiği kıyafetlerin seçimi ve uygunluğu çok güzeldi.Türlü türlü bahanelerle giderdim çalıştığı ofisine. Niyetim, onun iyi ve mutlu olduğunu görmekti.
“gündüzüm seninle gecem seninle” şarkısını daha sık dinler oldum. Öyleydi, gittiğim her yerde aklımda hep o vardı. Bir an moralim bozulsa onu düşününce bi anda sakinleşir ve unuturdum tüm olumsuzlukları.Hayata daha pozitif bakar olmuştum.Geçen zaman, bir öncekini aratmıyordu.
Özlediğimde, resmine bakıp tebessüm eden o güzel yüzünü ve ışıldayan gözleriyle giderirdim hasretimi.Geçenlerde bir gün telefonum çalmıştı.Çok şaşırmıştım, arayan o idi. Öyle bir sevinç kapladı ki bedenimi…hani anlatılmaz yaşanır denir ya, o mutluluğu tarif edemem. Sevinçten şaşkına dönmüştüm.
Evet, ne demiştik “her şey seninle güzel” …