Kapayınca gözlerimi.. karşımda; simsiyah gözlerin..
Gözlerin ne güzel…

Hayatımda yarım kalan ne kadar çok şey varsa öç alıyor sanki benden.. Zihnim kamaşıyor.. Penceresinde yüreğimin gülümseyen bir resim.. Kakülün yüzüne dökülüyor.. Yağmurlu bir akşamüstü kaldırımda yürüyor.. Sımsıkı sarılmak istiyorum.. Ne kadar yakınsın yüreğime.. Ne kadar çok uzak..

Titreyen ve üşüyen elleriyle yüreğime dokunuyor hatıralar.. Ne güzel dudakların var senin.. Gülünce yüzyıllık karanlıktan uyanan bir miskin şehirdir dünya.. Güller açar sen gülünce.. Efsunudur nehirlerin sözlerin.. Şırıltılar çıkararak dökülür. Bir çöl yalnızlığından yüreğimin kırkıncı odasına..

Seni sevmek çok güzel.. Var olduğunu hissediyor insan.. Yaşıyor olmak anlam kazanıyor seninle.. Yolların suskunluğu.. Karanlığın gürültüsü.. Masumiyeti yalanın.. Seninle düşler gerçek, gerçekler masal.. Seninle tüm şarkılar hüzzam..

Gözlerin… Gözlerin ne güzel…

Yokluğunun kaçıncı gecesidir bu.. Annesiz çocuklar kadar yalnız, terkedilmiş topraklar kadar kıraç, mezar taşları kadar uzak.. Hüzünlü ve sessiz…

Yüreğimde kabarıp duran bir öfke..

“Doğru değil gidişin, sana olan son sözüm…
Hayat ne güzel olurdu sen olmazsan iki gözüm…”

Bir hüzün yayılıyor tüm bedenime.. Nefesim sıkışıyor.. Yüreğim titriyor.. Önce sendeliyor, sonra düşüveriyorum, bir karanlık kuyu.. Gözlerinin içine.. Gözlerin anlamsız.. Gözlerin uzak diyarlara ait..

İçinden gemiler geçmeyen adamım ben.. Yüreğinde büyüyerek çoğalan bir sızı.. Avuçlarında küçülerek ufalan bir kırık ezgi.. Hüzünlü bir aşk hikayesi..

Kapayınca gözlerimi.. karşımda; simsiyah gözlerin..
Gözlerin ne güzel…