Ahlâk ve yaşamımızdaki yeri

Çocuğun aklında her şey kalır. Çünkü zihni durudur. Çok ince maddi hesaplar yapmaz.
1975’li yıllar ortaokul öğrencisiyim.
Hem gazete okurdum, hem de duvar yazılarını.
Değişik siyasi görüşler, fikirlerini slogan şeklinde ulu orta her yere, her köşeye yazarlardı, o dönemlerde.
Bu sloganlardan biri de: "önce ahlâk ve maneviyat" dı. Mesaj duvarlara yazmaya yakışmıyordu ama doğruydu.
Bu mesajı demek ki, öncelikli yerine yazıp yerleştiremedik ve bit pazarına düşmüştü.
Evet önce ne para, ne araba, ne malikane, ne çiftlik, ne makam, ne saray, ne kıyafet.
Tüm dünyada tedavülde geçerli olabilecek kalıcı bir ahlâk anlayışına ihtiyacımız var.
Önce ahlâki zemini oluşturabilmek için de, vicdani, bilimsel, düşünsel bir kazanım gerekiyor.
Fakat maalesef çocukluğumdan aklımda kalan o duvarlar yıkıldı ve duvarlara yakıştırılan ahlâk da birlikte yıkılıverdi.
Önce ahlâkı gönlümüze, davranışlarımıza yerleştirelim, duvarları el birliğiyle yeniden yaparız.
Almanya’ yı bölen duvarlar yıkıldı, daha da büyüdüler. Japonya atom bombasıyla yıkıldı, binlerce kat yeniden kalkındılar. Sömürge ülkesi iken hamle yapan Hindistan bile, bazı alanlarda bizi geçti.
Peki biz niye yıkılan duvarın altında kalıyoruz ki?
29 Ekim 2017
Ali Rıza Malkoç