Sonbahari animsatiyor, bu hazan yeli gibi ayrılıgımız.. Gucluysen, iyiysen birliktesin.. Sararıp solduysan, dallar bile tasimaz olur seni..
Oysa kardessen, cansan, abıhayatsan bir sofrada ekmegi bolusebiliyorsan ilkbahar gibi gelecege Simdiye guzel fidanlar yesertirsin.

Peki biz kardes olabildik mi?
Caresizlik nedir diye sorarlarsa,
Yanliz birakilan mazlum muslumanlari goster demisler.. Bizim kardesligimizin sesi hangi sese ciglik Oldu..
Konustuk,
Bagirdikta sesimiz avaz avaz mı kesildi?

Oysa birlikten kuvvet dogar dediler. Kuvetli olmayalim diye. Dili, ırkı rengi, alevi, sunni diye nifak tohumlari serpistirdiler.
Oysa ki muslumandık!
Ayni coğrafya da kosusturmasakta,
Ayni Dünya da nefes aliyorduk.

Bugun Filistinde ki bir cocuga, arakanda bir aile icin uzulmuyor. Dertleri derdimiz degilse sayet.. Hiç degilse kendimizle basbasa kaldigimizda icimizde bir yerlerde sızı olmuyorsa..
Once inancimizi, daha sonra insanlagimizi sorgulayalim..