Gelmez misin bir daha?

Sözlerin,
Ne kadar acıydı,
Giderken bitirdin,
Tüm sevgimi,
Kırdın,
Kırıldığım kadar kırgınım,
Sen aşkım diyemeden,
Bitti gitti…

İçimde kocaman bir hayat vardı.Sevgiyle doluydu.Hiç bırakmadığım sevgim.Hep Hayallerimle yaşadım.Düşlerimle şekil verdim.İçimde kırmızı güllerden demet yaptım.Kendi kendime aşk-ı aşk bağrıma doldurdum.

Sevgiyi dermanım yaptım,Gücüm,kuvvetimdi.Yalnızlığımda sarıldığım dünyamdı.En umutsuz olduğum günlerimde,gecelerimde sessizce sarıldığım tek arkadaşımdı.Baş tacım yaptım,gözyaşlarımla besledim.
O,nu görür gibi hayallerime aldım.Her damlam da hissettim.

Ben bendim,sevgiyle donanan.Bazen de; ben, ben olmaktan korkar, kaybolurdum her yerde.Sessizce içimde hayatın gerçeklerine döner,umut ederdim.Umutsuz bir hayat var mıdır?

Sığındığım hatıralar,güzel sözler,onca şiirler,mısraları süsleyen ben olduğumu hissettiren imgeler.
Okurken kaybolduğum ben.Ben olmaktan çıktığım çaresiz bir ben.Hayallerimin,mavili dünyamın düş güzeli sevgi evim yüreğim.

Duygular,ruhumu esir alan güzellikler.Hayal dolu yaşamın zenginliği,senli bir dünya.

Ayın en güzel yüzü.Hilalli geceler.Seninle düş kurduğumuz,gelemediğimiz onca gecelerin, sessiz bekleyişlerin sonsuz güzelliği.Karanlığı örten yıldızlar.Mavili bir dünyanın sonsuzluğu.Her şey sonsuz bir güzelliğin devamında kalabilseydi.Bitmeyen sevgiler,bitmeyen aşklar,güzel bir dünya.

Gülümseyen bir gün.Doğan yeni bir güneş.Benim şehrim.Sevgi dolu yüreğim.Her zerre de beni ben yapan,sıcak bir aşkın anıları,hayallerde yaşanan.

Bir film şeridini andıran geçip giden sahneler.Okuduğum onca şiirler,onca yazılar,onca kitaplar.

Yağmur gibi bir sevgi,sağanak sağanak yağan.Yıkanan senli bir dünya.

Gelemeyen sen...