Benliğim başkaldırdı yine..Bütün insanların hakkı olan havayı ve suyu kirletenlere karşı!..Çalıdan çalıya suyu arayarak uçuyordu içimdeki kırlangıçlar.Keskin sesleri tırmalıyordu kulaklarımı.Bir fabrikanın bacasından gün boyu tüten duman karışıyordu havaya;hüzünlü kasvet verici bulutlar yavaş yavaş dağıldılar her yana.Ne hüzün verici dedim benliğime;kahkahayla gülerken başladı ağlamaya..Üzülmekten,içimdeki dalgaların köpürmesinden, girintili,çıkıntılı kıyılara vurmaya başladı yine deli dalgalar;birden içimin denizine yağmur yağmaya başladı..Benimle söyleşiyordu kıyılarım;en derin acıların,umutsuzlukların altında saklıydı yeni umutlarım..Gözlerim yanıyordu ağlamaktan;dünyayı bu hale koyanlara karşı duramamaktan.
Külrengi gökyüzüm ve ben uzun uzun söyleştikçe düştü damlalar..Hayret içimin denizine yağmur olup düşüyordu sözcükler..Dedim:sevgilerin saygıyla yoğrulduğu bir dünyada gelişebilirdi ancak tüm özgürlükler..