Balıkçı Barınağı...
Koca bir kentte yaşadığınızı size unutturan, küçük sahil kasabası tadında bir yer.
Gün sonu... Ortak bir karara uyar gibi, birer, ikişer dönmekte olan tekneler.
Ve Balıkçılar...
Onlar, körfezden ekmeğini çıkaranlar.
Tekneleri boş dönmüşse eğer ; yeni
gün doğmadan,umuda doğru tekrar açılacaklar... Balık bolsa;
kıyıda bekleşen kim varsa ihtiyaç sahibi,
doyurulacaklar...Ellerinde torbalarıyla gelmiş tüm çocuklar, sonra pelikan Şakir, kediler ve martılar... En son kendilerine gelecek sıra,
çilingir sofralarında sevdiklerinin hasreti, yüreklerinden yudum yudum akacak rakı kadehlerine...
Öte yandan ;çoğu kez saygı bile duyulmayacak emeklerine.
Kimi görmeyen gözlerle geçip gidecek yanlarından, kimi korkacak selam vermekten bile.
Aldırmayacaklar onlar bu duruma elbet, denizin kaprislerine aldırdıkları kadar.
Ve her yeni güne "rastgele" diyerek başlayacak,
yine herşeylerini "rastgele" paylaşacaklar...
İçinde yaşadığımız bu berbat dünyanın bir türlü kirletemediği çocuklar, Balıkçılar.
Demem o ki;
seviyorsam ben bu Barınağı, ne güzelim gün batımı, ne ellerinizle pişirdiğiniz balıklarınız! İlla ki sizin o yufka yüreğiniz, el değmemiş insanlığınız !
İnanın,hep sizin yüzünüzden...