0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
933
Okunma
Bir gülüşü vardı sanki sonbaharda uçuşan yapraklar yerini ilkbahar a bırakıyor ve adeta baktığım her yere gökten çiçekler saçılıyordu. Hem de her yere! Saçlarıma, kaşlarıma, şakaklarıma, yüzümdeki maziyi hatırlatan çizgilere, avuçlarıma, parmak uçlarıma... Sonra toprağa düşüyor ve tekrar filizlenip göğe yükseliyordu. Bir gülüşü vardı kışın yağan kar taneleri gibi sık sık ve oluk oluk pamuk yağıyor ve en şık haliyle yakamoz görünüyordu mütemadiyen. Yer ve gök birleşmiş ve adeta masmaviydi çiçeklerden arta kalan her yer. Sahi ilkbahardan sonra yaz gelir, peki senin gülüşünden sonra ne gelir?
Yusuf BİTİM
