Çağımızda değişim hızını artıran bilgisayar,teknolojik aletlerin hızla yenilenmesini erişkinlerden çok çocuklar yakalamaya başladı.Ne yazık ki bu hız bir çok anlayışı da değiştirdi .Kuralcılık artık teknolojinin sanal aleminde belleklere kazınırken;siyasete göre kuralcı eğitimler de amacını giderek aştı.Gençlikte oluşan yarılma,zora gelmeme,kendi kimliğini oluşturacak yetilerin sanallaşması,psikolojik kuralların devre dışı bırakılması ya da aşırı uygulanması oluşan çerçevenin içine bakıldığı zaman;varoluşunda sanal alemde kaldığın duyumsayabiliyoruz..
Anne ve babanın ektikleri bahçelere bakamaması,kuruyan dalları budama gibi bir çaba içine girmemesi,suyunu,toprağını kontrol etmemesi gibi bir durum oluşturunca;ya bataklık,ya kuraklık oluşumunun getireceği durumlarla karşı karşıya kalmak kaçınılmaz oluyor..
İletişim kopukluğu,anneyle muhattaplık,babanın kopukluğu veya baskıcı anlayışı günümüzde çoğalan soygun,gasp,uyuşturucu gibi akımların batağını beslemeye başlıyor.Onur,merhamet,inanç gibi duygularla gelişemeyen akıl yetkin bir birey olmaktan uzak;hazır yiyici,boş vermiş,bencil,alaycı,acıma duygusu ya çok abartılı ya da zalim olabiliyor...Birey olarak sağlamlığın önü açılmaz,toplumsal değişiklikler derece derece ölçülmezse geleceğe hazır oluş tavrını giderek yitiren bir nesli idrakten uzak,tuzağa düşen,marifet ikliminden uzak;sanal alemin çöllerinde serap arayışları içinde kendinden uzak,yanlışa endeksli,tüketim dünyasının çöp yığınları içinde geleceklerini yitirmiş,ufuksuz,emeksiz,sabır ve çabadan uzak,değişim hızının yaratacağı karakter bozukluğu içinde giderek yitirebiliriz...
Herkesin birbirinden sorumlu olduğunu duyumsaması,toplum olarak eğitimde tarafsızlığı ilke edinmek,sömürülerden uzak bir anlayış içinde sorunları çözmeye odaklı,duyarlı bir toplum olarak hep birlikte var olacağımızı unutmada değişim hızına nasıl uyabilirizi tartışmalıyız..