Vefa
Vefa,kaleme alınası türden,hayalet barındıran her cesetin bir kere olsun soluduguna inandıgım bir haslettir. Öyle;vefa – sevgide devamlılıktır -falancadır filancadır demeyecegim şimdi size…
Vefanın ne oldugu çok açık bir hakikattir.Hal böyleyken vefa neden alay konusu olur ki?.
Günümüzde,vefa denilince: ‘İstanbul’da semt adıymış..’ drama denemeleriyle bu mühim,maneviyat mühimmatımızı baltalayanlar,gövdesini oluşturan agaç lara vurulan baltalar kadar…
Evet,vefa hasletiyle alay etmek ,gövdeni veren agacın gövdesine göz dikmektir.

Vefa,bir hasletten çok bir hayat felsefesidir.Aslında vefalı yaşamak bir yaşama tarzından ziyade bir yaşama zorunlulugudur.Vefa eşittir insandır.Vefa Toplumun,hukukun,törenin,kültürün;bireyin denkleminin bir unsuru,terimi,sembölü,mihenk taşı,olmazsa olmazıdır..

Hepimiz, bir yolun yolcusuyken vefanın yoldan çıkmamak,yolda bırakmamak,yolda yorulmamak oldugunu anlamak bu kadar mı zor mu gerçekten?

Yaşam makinesi işlemek için vefa fonksiyonuna muhtaçtır.Yaradan,anne-baba,aile,vatan,dostlar,meslekler sürekli vefa talebindedir.Arka planı vefaya boyanmamış her ilişkinin resmi ya eksik çizilmiş yahut hiç çizilememiştir.

Tuvalinizde vefa var ise kaderinizin her çiziminde sanat belirgindir…

İbrahim Çördük
5.3.16