..ÖLDÜ DİYE BİLDİĞİM ANNEM.
.
Yıl 1972 Kasım ayının 8.günü..
Daha önceleri çalıştığım Mercan da ki Çorap atölyesine vedalaşmaya gittim.
Ustam Hüseyin den helallik almak istiyordum. Askerliğimin geldiğini söyledim.Bu akşam Malatya ya gidiyorum 4 gün Bayramı akrabalarımla geçireceğim ve oradan Silüstümü alıp Asker olacağım dediğimde..Şaşkınlıkla ne Askerliği deyip bana yaklaşmaya başladı.. zaman geldi abi Vatan borcu kutsal diye cevapladım bir süre suskun kalarak sana bir şey sormak istiyorum dedi. Sor dedim.
_Eğer Annen ölmemiş olsa sen ondan bizi neden bırakıp gittin gibi sözlerle sorgular isyan eder kalbini kırarmıydın ona ağır sözler edermiydin dedi.
_Asla diye cevapladım.
Çünkü üzerinden 16 yıl geçmiş herkes hatasının bedelini yaşayarak ödemiş biz de zaten Çocukluğumuzu fark etmeden kocaman adam olmuştuk.. Hiç Annelik yapmamışsa bile beni 9 ay karnında gezdirmesinin bile hakkını ödeyemem.. Helallik alarak Askere gitmek isterdim dedim.
_Bak Nevzat biz yakın köylüyüz sen benim yeğenim sayılırsın bunca zamandır Babanın korkusundan sana söyleyemedik ama madem Askere gidiyorsun.. Ben sana gerçeği söyleyeceğim senin Annen ölmedi ve o da seni arıyor geçen hafta Halama gelmiş ağlaya ağlaya senden bir haber sormuş demesin mi.. Yüreğim boğazıma kilitlendi sandım nefessiz kaldığımı hissettim o an.
.. Önce Hüseyin ustamın halasıyla tanıştım daha sonra diğer akrabalarla.. Bir hafta önce buradaydı gelebilir mi acaba dediler.. Telefon açarak Amcasının çok hasta olduğunu söyleyerek mutlaka gelmesi gerektiğine ikna ettiklerinde Yarın öğleden sonra gelebilirim ancak dediğini söylediler bana... Burada bizde kal dediler ama ben Kardeşime de müjde vermek için Sevinç ve heyecan karışımı duygularla Feriköye askere gideceğim için Kardeşime bıraktığım bekar evime gittim.. Ayrılık esnasında 9 aylık bebek olduğu için onda pek fazla bir etkileşim olmadı sanırım.. Sabah erkenden kardeşime harçlık bırakarak evden ayrıldım.. Fındıkzade ye geldiğimde herkes telaşla beni karşıladı ve nerede kaldın bizde seni merak ediyorduk dediler. Bende nasıl oldu haber var mı diye sorduğum da yola çıkmışlar geliyorlar cevabını aldığım da iyice içimde kelebeklerin uçuştuğunu hissettim içim içime sığmıyordu..
Ali amcayı ziyaret sonrası telefon geldiğinde tamam gelebilirsiniz Kayın biraderleri Esenlere gitti... fazla heyecanlandırmadan söylemeye çalışacağız sizde yavaş yavaş yola çıkın ve getirin Nevzatı demişler.
İsmail eniştelerin evine geldiğimizde muazzam bir kalabalık vardı evin içinde gelenler içeri girmiş sadece ben kalmıştım salonun dışında nefesimi tuttum kapının arasından Annemi gördüğümde hemen tanıdım. Çünkü ayrıldıklarında ben 5 yaşındaydım.. Usulca kapıyı araladığımda bir an Annemle göz göze geldik ve ben
-- Annem Askere gidiyorum seni görmeden gitmek istemiyorum der demez.boynuma sarılarak bir Aslan pençesi gibi kucakladı ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladık.. Tüm akrabalarımızın da hıçkırıklara boğulduğunu hissediyordum.. Tam 4 saat öylece ağlamışız..
...İşte bu da benim öldüğüne inandırdıkları Annemi bulma hikayem.. sonrasın da 4 gün beraber kaldık ve beni Asker olmam için Malatya ya uğurladı Rahmetli Annem.
-
Ahmet Nevzat Uçar.
-