Yine her hangi günlerimden biriydi, ayaklarımın götürdüğü yer
Masmavi deniz kenarıydı, martılara açacaktım tüm derdimi
Kumlar sıcacık ısııtaıcaktı yorgun bedenimi,
Huzura kucak açmalıydı , renk renk çakıl taşları
Allı morlu gözlerimi boyuyorken, zevk katmalıydı
Ödün vermeliydim kendime, hayata tutunmak için
bir nebze olsun, mutlu etmeliydim gönlümü
Sorunlarıını bır çırpı da unutturmaktı maksadım,
işe yararmıydı acaba hiç bilmiyordum



Cevap bulabilir miydim ? Bunca aklı karıştıran soruya
Kim verecekti yanıtını, kimden hesap soracaktım
Kaderimle yüzleşmek miydi yoksa pilanım bilmiyordum
O hiç acımadı ki bana, taa ezelden yazarken alın yazımı
Dayana bilirmisin diye sormadı ki, yıllarıma eklerken
Sorgusuz sualsiz infaz eder gibi, taktı ipini boynuma
Hala niye dokunmaz, ayağımın altında ki tabureye



Vadem dolmadı demek ki, daha ne yaşayacağım muçul
Hayat öyle acımasız ki !
Yalan dolan ihanet hepsi ardı sıra peşimde
Rahat bırakmıyor yakamı, gölgem olmuş adeta
duygularıma bile söz geçiremez oldum
Bir an gözlerim doldu, kirpiklerimde yaş öylece donmuştu
düşmek için bekliyordu , ağlamamam lazımdı
çünkü güçlü olmak zorundaydım,
her zaman ki gibi kalem keğıdım yanımdaydı
Yazdıkça azalıyordu derdim kederim, tek sığınağımdı bu
Nedenlerimi sıraladım, keşkelerimin ardına virgül bile koymadan aralarına
öfkerimi kustum boğazım kuruyana dek
Aldanışlarım vardı, hayal kırıklarım çaresizliklerim
Yarınlarımı heba edenlerim, ne çok pişmanlıklarım vardı



Öyle bir üşümek geldi içime, ayak uçlarım titriyordu
Oysa ılık ılık esiyordu rüzgar, kalbimi ısıtamıyordu
Kucağımda ki taşlar gibiydi kalbim, soğuk ve donuktu
Can kalmımıştı bedenimde, vücudum ruhsuzdu
Ölüden farkı yoktu, nefes alıp veren bir cesetti adeta
Bu hayatın yükünü taşıyamayacak kadar acizdim



Düşünceler feryat içindeydi, fakana sıkışmış fareler gibi
Çırpındıkça daha da kaçamaz hale gelmişti
Çıkmazın içinde bocalayıp duruyordum
Kara bulutlar sararken etrafımı, kendime hayrım yoktu
Farkında bile değildim, saat hayli geç olmuş, güneş batıyordu
Öyle güzeldi ki, güneş kızıl bir renk almıştı
Sanki veda eder gibi bulutların içinde kaybolup gitti



Yıldızlar belirmeye başladı, gökyüzü tablo gibiydi
Hiç ayrılmak istemiyordum oturduğum yerden
Uzun bir nefes alıp verdim, sırt üstü uzanıp
Doğa ve ben baş başa kalmıştık, sanki gitmemi istemiyordu
Her şeye ramen yaşıyordum hayat devam ediyordu
Yarın yeni bir gün olacaktı, tek isteğim artık kaderin yüzüme gülmesiydi,
değişmesiydi yazım, geri kalan ömrümde



Nesrin Önem
05 10 2017
Tekirdağ