İnsanlığın gelişmesine parelel olarak büyüyen ihtiyaçları arasında, belki de başında yer alan düşüncenin duygusal ifadesi; sanatsal kimlikle buluşma noktasında renk, biçim ve ses kazanmadaki estetik özelliğini alırken üretme kabiliyeti ile düşünce gücünün uyumu sıralı, düzgün ve anlamlı bir şekilde somutlaştırıldığı ölçüde Sanat olma özelliğini kazanır. Burada sanat için emek veren düşünce gücünün yalın ve kaygısız olması esası gereklidir. Özellikle şiir’sel ifadenin sanatla buluşmasında kültürel birikimin mevcut günün koşulları ile örtüşecek şekilde soyuttan somuta yürütülmesi sanatın üstündeki saklı sorumluluğun yadsınamaz gereğidir. Sanatın icrasında salt bir ayrıcalık, bir farklılık olsun diye flu bir ifadenin yada çizginin gizemi estetik olma adına ilgi çekebilir belki, ama ifadenin gücüne sanatsal katkısı kesinlikle tartışılmakla muhatap kalır. İşte bu anlamda sanatçı yada üreten, ürettiği düşüncenin sanatsal sorumluluğunun bilinci içerisinde entellektüel yada romantik havayı üretisine katmalı yada katmamalıdır. Ya da ne kadar katması gerektiğini iyi düşünmelidir.
Sanatsal düşünce sonsuz ve en önemlisi evrenseldir. Bu noktadan hareketle üretmek adına şair, yazar, ressam hatta müzisyen bulunduğu koşulların ufkunu zorlayan, iten, aydınlatan bir işlevle yükümlüdür. İşte, ürettiğini bu aşamada telaşa kapılmadan beğeni, dizge, biçim ve estetik kavramları ile bütünleştirebilen ifade gücü sanatsal bir kimliğe ulaşmış sayılabilir.
Şiir’in estetik, anlamlı ve katkılı olması halinde sanattaki yeri yadsınamaz... Ancak, bir takım kaygılarla sadece güzel sözcükleri bir araya getirmekle şiir hiç bir zaman olması gerektiği yere ulaşamaz ve boş bir yürüyüş olmaktan öteye gidemez...

Şiir mutlaka ve mutlaka amacına uygun bir anlam taşımalıdır ve bunu ifade edebildiği gibi dağarcığında bir mesaj, bir yol gösterebilmelidir.

ŞİİR’ ce güzel bir Dünya’ ya...

Mehmet Sabri Kılıç