MAVİ BULUT

Gökyüzünün maviliklerinde, mavi bir inci gibi süzülen mavi bir bulut varmış. Mavinin en güzeliymiş.
Mavi bulut, bulutların en sevimlisi, en bereketlisiymiş. Güler yüzüyle etrafa neşe saçar, bereket yağdırırmış.
Yerinde hiç duramaz, sürekli dolaşırmış. Suya ihtiyacı olan yerleri belirler, sonra gider oralara yağmur yağdırırmış.
Susuz kalan canlılar gökyüzüne bakar, Mavi Bulut’un gelmesi beklerlermiş.
Mavi Bulut biraz geciktiğinde güçleri azalır, yüzleri solarmış. Bitkiler sararmaya yüz tutarmış.
Mavi Bulut gelirmiş. Onun geldiğini gören canlılar susuzlukları sona ereceği için çok sevinirlermiş.
Mavi Bulut’un gelişini birbirlerine müjdelerlermiş. Toprağın altından köstebekler, solucanlar çıkarmış. Ayılar inlerinden fırlarlarmış.
“Hoş geldin Mavi Bulut, hoş geldin Mavi Bulut” diye bağırırlarmış. Mavi Bulut yağmurundan önce, etrafa mutluluk yağmuru yağarmış.
Mavi Bulut gelir gelmez, bereket dolu, mavi damlalarını yeryüzüne bırakırmış. Canlılar bol bol su içer, yıkanır, oyunlar oynar, eğlenirlermiş.
Canlıları mutlu gören Mavi bulut daha da mutlu olurmuş. Onlarla birlikte mutluluk şarkıları söylermiş.
Kutsal bir görevi yerine getirmenin gurur Mavi Bulut’un yüzünden okunurmuş:
-Mutluluk hepimizin hakkı. Gülün, oynayın, eğlenin, diye canlılara seslenirmiş.
Canlılar Mavi Bulut’un gitmesini istemezlermiş. Sürekli üstlerinde durmasını, onlara gölge etmesini, bereket yağdırmasını arzu ederlermiş.
Mavi Bulut başka canlılara da yağmur yağdırması gerektiğini söyler, oradan ayrılırmış.
Canlılar bunu anlayışla karşılarlarmış. Mavi Bulut’u sevgiyle yolcu ederlermiş. Bir daha buluşmak üzere ayrılırlarmış.
İSMAİL MALATYA