ELİF’İN HASTALIĞI

Anneciğim, bu kadar hızlı yürümek zorunda mıyız?
-Evet kızım. Kardeşini kreşten almamız gerekiyor.
-Ama benim karnım acıktı.
-Kardeşini alınca birlikte yemek yeriz.
-Benim canım simit istiyor.
-Açıkta satılan yiyeceklerin sağlıklı olmadığını bilmelisin Elif.
-Ama çok güzel kokuyorlar.
-Kardeşini aldıktan sonra pastaneden alırız.
-O zaman şu dondurmacıdan dondurma al.
-Kızım neden beni anlamak istemiyorsun? Açıkta satıla yiyecekler sağlığını bozabilir.
-Nedenmiş o?
-Çünkü açıkta satılan yiyeceklerde mikrop bulunur.
-Mikrop ne anne?
-Mikroplar hastalanmamıza sebep olan canlılardır.
-Dondurmanın üzerinde hiç miktar yok ki…
-Güzel kızım, mikroplar gözle görülmezler. Üstelik o dondurma buzlanmış. Görünüşü bile güzel değil.
-Artık ben yürümüyorum. Dondurma alırsan gelirim seninle, dedi Elif. Annesinin elini bıraktı ve dondurmacının yanına gitti. “İstiyorum! İstiyorum!” diye söylendi.
Kreşe gitmeleri gerekiyordu. Annesi Elif’i ikna edemeyeceğini anladı. Açıkta satılan buzlanmış dondurmadan küçük bir külah aldı.
Elif’ in neşesi yerine geldi. Çünkü istediği gerçekleşmişti. Annesinin elinden tekrar tuttu. Kreşe gidene kadar dondurmayı büyük bir iştahla yedi, bitirdi.
Elif ile annesi kreşten kardeşi Emirhan’ı alarak eve gittiler. Akşam babası Murat Bey eve geldi. Elif’in kucağına atlamadığını gören Murat Bey:
-Kızım beni özlemedin mi? Koş babaya dedi.
Elif, koltuğa oturmuş yerinden kalkamıyordu. Babasını yanına giderek kucağına aldığında ateşinin yüksek olduğunu fark etti.
Telaşlandı:
-Kızım, sen ateşler içinde yanıyorsun! Hastalanmışsın yavrum! dedi.
Gerçekten de Eli’in durumu hiç iyi değildi.
Annesi, babasının sesini duyunca koşarak mutfaktan geldi. Elif yaptığı hatanın farkına varmış gibiydi.
Annesi Elif’in hastalanma sebebini açıklamak istemiyordu.
Küçük Emirhan’ı bakıcıya bıraktılar. Hemen arabalarına bindiler, hastanenin yolunu tuttular.
Babası arabayı kullanırken Elif’in:
-Anneciğim, bir daha açıkta satıla yiyeceklerden alıp yemeyeceğim, dediği duyuldu.

İSMAİL MALATYA