Ben ve benim gibi şaiirler, hiçbir zaman yazdıklarının
ısrarla yorumlamasını beklemezler, çünkü biz şiirlerimizi
ısrar üzerine yazmayız.
Yalnız bizi üzen tek şey,bizler bu şiirleri yaratmak için,
geceler boyu uykusuz kalırken, niye başkalarının bu kadar
duyarsız kaldığıdır.
Niye bizler, günler boyu acı çekip te birşeyler üretmeye çalışırken,
başka birileri, sahte bakışlarla bizlere bakarlar;
tamam, anladık, bu ülke insanı gerçek sanatçısına hiçbir zaman sahip
çıkmamıştır,bunu beklemek bizi de aşar.Ama bizi üzen şeyler, bu ülkede
hiç sanatla ilgileri bulunmayan kişilerin, sanatçı diye lanse edilmeleridir.
İbretle görmekteyiz ki, ekranları kaplayan bu şempaze kılıklı kişiler,cirit atar ve trilyonları
ceplerine indirirken,bizler sadece bırakın parayı,sadece anlaşılmak umuduyla,kendi köşemizde
bekler dururuz.

(devam edeceğim)